'Hittekanon' heette een artikel over aardwetenschap in Sir Edmund, de bijlage van de Volkskrant. 56 miljoen jaar geleden was het op aarde door langdurig opborrelend methaangas (CH4) zo heet geworden, dat je bijvoorbeeld rond de evenaar niet in zee kon zwemmen, er in de poolzeeën subtropische algen groeiden en op Antarctica orchideeën bloeiden. En dat zo'n slordige 170 duizend jaar lang! Het opborrelende methaangas, het broeikasgas dat ongeveer 25 keer sterker is dan koolstofdioxide (CO2) werd destijds veroorzaakt door ondergronds vulkanisme, waardoor organisch materiaal onder de zeebodem werd gekookt, en er een enorme hoeveelheid CH4 maar ook CO2 vrij kwam!
De huidige aarde wordt niet meer zozeer opgewarmd door ondergronds vulkanisme, maar meer door de gassen uit miljarden schoorstenen en uitlaten. Door de opwarming ontdooit een groot deel van het permafrost. De vele raadselachtige kraters in Siberië die reeds zijn ontstaan in de ooit zo diep gevroren bodem, schijnen het bewijs te zijn van ontsnappend methaangas. Na verwachting zal dit proces vele decennia doorzetten, waardoor het broeikaseffect zal verhevigen, hoe goed we ook ons best zullen doen om het CO2 gehalte in de atmosfeer naar beneden te krijgen. Een frustrerend en vooral somber vooruitzicht.
Aan de andere kant verzet ik me tegen somberheid. Niemand weet hoe het in de toekomst met de aarde zal vergaan. Ook al zijn er vele aanwijzingen die te denken geven, het blijft volgens mij voor een groot deel kofiedik kijken. De opwarming van de aarde is in volle gang, dat valt niet te ontkennen. Ook al zouden de elementen die dit veroorzaken direct kunnen worden gestopt, dan nog zal het vele decennia voortduren. De gevolgen kunnen fataal zijn voor mens en dier, maar het kan voor veel organismen ook juist gunstig uitpakken. We weten het niet, maar de aarde zal in ieder geval gewoon doordraaien, een intrigerende maar toch vooral ook geruststellende gedachte!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten