broek

Lederen anti-afzakbroek.

Kleren kopen, verschrikkelijk werk, ik stel het altijd zo lang mogelijk uit. En het meest verschrikkelijke is een broek kopen! Alhoewel, jaren lang was ik vaste klant bij een klein overzichtelijk herenkledingzaakje in de binnenstad waar de beslommeringen meevielen. Op het moment dat ik de winkel binnenkwam, liep de eigenaar bij wijze van spreken al naar de hoek van de spijkerbroeken, en pakte feilloos de juiste maat van het schap. Hij kende mijn maat en smaak als zijn broekzak. Met hooguit een halfuur stond ik geknipt en geschoren weer buiten, had hij mijn nieuwe broek afgespeld voor zijn naaiatelier, en was ik vaak ook nog een paar sokken, een overhemd, een poloshirt en een stijlvol jackje rijker. Prima zaakje was dat, maar de eigenaar die ik in al die jaren goed had leren kennen, hief het zaakje op toen hij een paar jaar geleden met pensioen ging. Spijtig, maar het is niet anders, sindsdien koop ik m'n kleren met wisselend succes elders in de stad.

Maar gisteren heb ik me laten verleiden om mee te gaan naar een grote kledingzaak in het zuiden van het land. Ik moest al bij aankomst de neiging onderdrukken, om maar niet gelijk een kroeg in te duiken. Dat was nog maar het begin, want toen ik een halfuurtje later eindelijk een beetje doorhad hoe de winkel in elkaar zat, had ik er al spijt van dat ik dat niet gedaan heb. Wat een klotewinkel, ik zag door de bomen het bos niet meer. Een verkoper zag me modderen en wist me al inschattend te vertellen wat voor soort spijkerbroek ik nodig had. In ieder geval niet de broek die ik in m'n handen had. Ja maar dat is mijn maat meneer! Dat moest ik anders zien, gezien mijn postuur zou ik constant bezig zijn met mijn broek op te hijsen, als ik er tenminste niet als een Volendammer met een afgezakte kont uit wilde zien. Hij had een mooi modelletje voor me in petto, maar in het pashokje zag ik al dat dat het niet ging worden. Wat een hobbezak, aan alle kanten veel te ruim, over een Volendammer gesproken! Maar toen J me even later in het pashokje verraste door een voor mij vertrouwd modelletje door het gordijn te schuiven, was het gelijk bingo. Nog even de pijpen laten afspelden, en hup naar het naaiatelier met die handel. Een half uurtje later was m'n broekje klaar en kon ik het afhalen. J was inmiddels ook geslaagd en had het hier verder ook wel gezien, dus wegwezen maar! Aanvankelijk was mijn plan om hier veel meer te kopen, maar dat doe ik mooi in een klein kledingzaakje dat ik ergens dicht bij huis vast wel weer ontdekken zal.