Vlieland

In de sluis bij Kornwerderzand werd al omgeroepen dat in de haven van Terschelling geen plaats meer was, helemaal vol vanwege het 'Oerol' festival. Ondanks dat we 's morgens in Hindeloopen al besloten hadden om naar Vlieland te gaan, lagen we op dat moment net weer even te twijfelen over onze eindbestemming die dag. Met die grote drukte in de haven van Terschelling tijdens het 'Oerol' festival, hadden we in het verleden weliswaar de nodige rotervaringen opgedaan, maar aan de andere kant bleef het 'Oerol' festival natuurlijk wel een beetje aan ons trekken. Uiteraard stond nu wel vast dat we ons vandaag moesten houden aan ons eerder genomen besluit die ochtend: Vlieland!

Windstil, dus op de motor over de Boontjes richting Harlingen, vervolgens met een dikke stroom mee het Hanerak op richting Vlieland. Onder het Griend, halverwege de Blauwe Slenk voeren we een zeiljacht achterop met motorpech dat ons om hulp vroeg. Fungerend als sleepboot gingen we even later weer vrolijk verder richting Vlieland. Ons sleepje met vier jonge mannen wilde eigenlijk naar Terschelling, maar ze moesten zich natuurlijk neerleggen bij onze bestemming. En dat deden ze graag, als ze maar ergens aankwamen. Met een vaart van om en nabij de 8 knopen over de grond doken we door het Pannengat de Vliestroom op. Maar ten noorden van de Richel aangekomen begon de snelheid langzaam maar zeker terug te lopen, en eenmaal in de Vliesloot richting jachthaven Vlieland was het helemaal gebeurt. Opboksend tegen de sterke stroom liep de snelheid af en toe terug tot minder dan 1,5 knoop over de grond, maar we zijn er gekomen. Voor de haveningang waar een sterke dwarsstroom loopt, werden we gelukkig opgewacht door een havenpilot die ons sleepje bij het binnenlopen van achteren in bedwang hield. En eenmaal binnen in de havenkom nam hij de sleep helemaal van ons over, en konden wij gaan afmeren.

Vreemd, het lijkt wel als we van of naar Vlieland varen er vaak iets gebeurd dat achteraf langer in mijn herinnering blijft hangen dan normaal. De keer dat we met ons vorige schip een stevige aanvaring hadden met een klipper voor de havenmond van Harlingen, en we met een door landvasten verstevigde achterstag verder moesten. Of die zondagochtend vroeg toen we tijdens ons vertrek uit Vlieland op de radio hoorden dat prinses Diana die nacht in Parijs was verongelukt. Of die keer toen we na een lange zeildag op de Noordzee net in de Vliesloot, wanneer je aan het werk moet met de zeilen, een verschrikkelijke donderbui met hagel en windstoten over ons heen kregen. Om maar te zwijgen over die keer toen we van Noorwegen kwamen, en na een vermoeiende stormnacht in de Duitse Bocht nog een hele tijd op zee moesten blijven, omdat we het lef niet hadden om het zeegat tussen Vlieland en Terschelling 's morgens vroeg aan te lopen. Bergen van wild schuimende golven grijnsden ons kwaadaardig vanaf de Gronden van Stortemelk tegemoet. En nu weer dit sleepje het halve wad over, waar het trouwens niet bij bleef. Want toen we de andere dag 's avonds in het nieuwe havenrestaurant zaten te eten, zagen we zo een geparkeerde Susuki Jeep over de kade de plomp in glijden. Consternatie alom ineens!
De auto van één van de medewerkers van de KNRM stond enigszins op een helling, maar kennelijk niet op de handrem. De brandweer met duikers en een kraanwagen moest er aan te pas komen om het vehikel weer boven water te krijgen. Je maakt nogeens wat mee in zo'n haventje!

Maar Vlieland is en blijft natuurlijk een prachtig eiland waar we heel graag komen. We hebben daar weer heerlijk gefietst en gewandeld. En weer genoten van de rust en de ruimte, van de vogels en de prachtige vegetatie in de duinen. De bijzonder gave Ruitjesbovist met een diameter van minstens 13 cm die we daar ontdekten, was een plaatje om te zien!