Zomer 1983, mijn eerste kennismaking met maritiem Hindeloopen. Met z'n viertjes in een polyester Schakel (met buiskapje) zeilend door Noord-West Overijssel, Friesland en nota bene het IJsselmeer! De kinderen E en S, toen nog resp. 14 en 12 jaar oud, sliepen 's nachts onder het dekzeil in de Schakel, en wij in een klein tentje op de wal.
Vanaf Workum voeren we over 'It Soal' met ons kleine bootje een windstil en vrijwel rimpeloos IJsselmeer op. Ons doel was Hindeloopen, in de nabije verte aan bakboord zagen we het pittoreske scheve torentje al staan. En niet lang daarna hadden we ons dan ook in de jachthaven van Hindeloopen geïnstalleerd. De Schakel afgemeerd in een box en ons tentje op het grasveldje op het havenhoofd recht tegenover het havenkantoor.
De andere dag was het alles behalve windstil, te zwaar weer voor ons bootje, en al helemaal voor op het IJsselmeer. Rommelend voor ons tentje en ons bootje die ochtend kwam een oude man op ons af lopen, een Duitser, die ons uitnodigde voor een drankje op zijn jacht. Hij had ons gedoe vanaf z'n jacht een tijdje gadegeslagen en vond het geweldig wat wij deden, nog echte zeilsport zoals hij dat vroeger zelf ook had bedreven. Maar misschien had hij het toch ook een beetje te doen met ons in dat hondenweer. De man zat in z'n eentje op een tweemaster van ruim 15 meter, we keken onze ogen uit. Maar op een gegeven moment kwam de aap uit de mouw, en nodigde hij ons uit om met hem een eindje te gaan zeilen. Hij wilde nog zo graag, maar in z'n eentje kreeg hij het niet voor elkaar met dat grote jacht, hij had bemanning nodig! Ineens kreeg ik een beetje medelijden met die eenzame man op dat grote jacht. Desalniettemin hebben we hem vriendelijk voor de eer bedankt, we hadden nog andere plannen voor die dag.
Dit verhaal is al zesentwintig jaar geleden, maar als ik Hindeloopen binnenloop schiet het mij vaak wel weer even te binnen. We hebben sindsdien vele malen in de jachthaven van Hindeloopen gelegen. Met diverse jachten, comfortabeler dan toen, dus nooit meer met een Schakel en een tentje, maar toch ook nog nooit met een jacht van ruim 15 meter zoals die Duitser toen had. Maar dat hoeft ook niet, dat wil ik zelfs ook niet! De krappe 11 meter van de 'Swing' is meer dan genoeg, en om bemanning hoef ik eigenlijk nooit verlegen te zitten. Want zolang ik maar gezond blijf, met vooral bruikbare ledematen, kan ik daarop naar ik hoop nog een lange tijd heel comfortabel soleren.
Tegenwoordig liggen we altijd wel een aantal dagen in de "Hylper Haven" als we in Hindeloopen zijn, en zo ook deze keer weer, met de fietsjes op het voordek. Het is de gemeentelijke havenkom recht tegenover het sluisje en het hemelsblauwe huisje met glijbaan van de reddingsmaatschappij KNRM. Het is er veel gezelliger liggen dan in die grote nabij gelegen jachthaven daar. En met Onno H. de markante en sympathieke havenmeester en sluiswachter daar kan ik het goed vinden. De aardappelsalade die we daar wel eens maken naar een recept van zijn hand smaakt ons telkens weer verrukkelijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten