Onderstaand een prachtig gedichtje van Willem Kloos (1859-1938) over de vallende bladeren in de herfst. Het is enerzijds zeer simpel qua woordgebruik, maar anderzijds bijzonder kernachtig in literaire zeggingskracht:
De blâren vallen zacht...
Ik kan alleen betreuren,
Dat ik niet eens verwacht,
Wat eens nog kan gebeuren...
De blâren vallen zacht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten