Gisteren waren we in museum 'Het Dolhuys' in Haarlem, het museum waar ik het al eens eerder over heb gehad. (Zie in mijn blogarchief stukje gek van 19 april 2007). Bijna op de valreep hebben we daar de tentoonstelling 'De maakbare mens' nog gezien, door het museum treffend gepresenteert met de slogan ‘Ooit ’n volmaakt mens ontmoet? En…, beviel ‘t?’ In de tentoonstelling wordt het begrip 'maakbaarheid' onder de loep genomen.
Gesteld wordt dat het streven naar volmaaktheid, waar veel mensen vandaag de dag mee zijn behept, een ratrace is. We stellen hoge eisen aan onszelf en scheppen o.m. middels social media in alle opzichten een ideaal beeld. Echter lang niet iedereen kan of wil meedoen aan deze ratrace, en valt buiten de boot. Het zijn de onvolmaakten, de gekken met hun zielige beperkingen. Maar is dat wel zo? Zijn juist niet de mensen die van de kennelijke norm afwijken vaak succesvol? Denk bijvoorbeeld maar eens aan kunstenaars als Myrthe van de Meer, Edvard Munch, Vincent van Gogh, Willem van Genk, Gerrit Achterberg of Anton Heijboer. Bijzondere geesten, en ondanks of dankzij hun afwijking van de norm succesvol in hun werk!
Op de tentoonstelling bekeken we buiten in het schavot nabij de entree onze eigen maakbaarheid met een knipoog, middels een selfie onder de kop 'Ooit een volmaakt mens ontmoet?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten