Fascinerende improvisaties....

'Perfect Spirit Contro' is het gevoel dat je geest eindelijk doet wat je altijd verlangd hebt, de gedachte dat je zelf aan het roer staat, een heerlijk gevoel van vrijheid. De mooiste muziek is zoals het leven op zijn best: ruimte voor ontdekking en improvisatie, en de mooiste stem subtiel weggelaten zodat het individu naar eigen believen kan inkleuren. Voor een concert op een speciale locatie zoals afgelopen woensdagavond in de Catharinakapel koos Jef Neve (Turnhout, 1977) voor een speciale opstelling: hij speelde een uniek duo concert met de Nederlandse trompettist Teus Nobel (Krimpen aan de Lek, 1982). Teus Nobel speelt mee op Spirit Control en gooide eerder al hoge ogen op het North Sea Jazz Festival en is naast zijn solo-successen bekend van zijn werk met Caro Emerald, The Kyteman Orchestra, Sven Hammond Soul en het Rotterdam Ska-Jazz Foundation. Het Parool oordeelde dat ‘Nobel soms doet denken aan Christian Scott, met zijn klare, heldere noten van grote intensiteit’.

Ik kan zeggen dat ik in de Catharinakapel een avondje volop genoten heb van fascinerende improvisaties van twee topmuzikanten!

Maakbare mens ter discussie.

Gisteren waren we in museum 'Het Dolhuys' in Haarlem, het museum waar ik het al eens eerder over heb gehad. (Zie in mijn blogarchief stukje gek van 19 april 2007). Bijna op de valreep hebben we daar de tentoonstelling 'De maakbare mens' nog gezien, door het museum treffend gepresenteert met de slogan ‘Ooit ’n volmaakt mens ontmoet? En…, beviel ‘t?’ In de tentoonstelling wordt het begrip 'maakbaarheid' onder de loep genomen.

Gesteld wordt dat het streven naar volmaaktheid, waar veel mensen vandaag de dag mee zijn behept, een ratrace is. We stellen hoge eisen aan onszelf en scheppen o.m. middels social media in alle opzichten een ideaal beeld. Echter lang niet iedereen kan of wil meedoen aan deze ratrace, en valt buiten de boot. Het zijn de onvolmaakten, de gekken met hun zielige beperkingen. Maar is dat wel zo? Zijn juist niet de mensen die van de kennelijke norm afwijken vaak succesvol? Denk bijvoorbeeld maar eens aan kunstenaars als Myrthe van de Meer, Edvard Munch, Vincent van Gogh, Willem van Genk, Gerrit Achterberg of Anton Heijboer. Bijzondere geesten, en ondanks of dankzij hun afwijking van de norm succesvol in hun werk!

Op de tentoonstelling bekeken we buiten in het schavot nabij de entree onze eigen maakbaarheid met een knipoog, middels een selfie onder de kop 'Ooit een volmaakt mens ontmoet?'

...een passie voor Schylgerlân

Vlag van Terschelling.

Op naar Schylgerlân ofwel het mooie eiland waar ze hun veelkleurige vlag in een rijmpje verklaren en wel:
"Reade wolken;
Blaue lucht;
Gele helmen;
Griën ges;
Wyt sân;
Dat is 't wapen fan Schylgerlân."
Ofwel in het Nederlands:
"Rood zijn de daken;
Blauw is de lucht;
Geel zijn de halmen;
Groen is het gras;
Wit is het zand;
Dat zijn de kleuren van Schellingerland"

Achter een heerlijke Schoemrakker bij Paviljoen De Walvis.

Uit de wind en in het zonnetje kijken naar zandplaat de Noordsvaarder, naar Slenk en Schuitengat en in de verte Vlieland. En dat allemaal vanachter een glas Terschellinger Schoemrakker.

In de duinen achter de Strandgaper in West aan Zee.

Een pittig wandelingetje door de duinen en over het strand voor een kopje koffie in het nabij gelegen strandpaviljoen paal 8.

Fietstochtje langs het Wad ter hoogte van Hoorn en Midsland.

Het uitgestrekte Waddengebied. Het zilveren licht, de zilte lucht en de immense ruimte geeft mij altijd weer een euforisch gevoel van vrijheid!

Fietsen langs het Wad from E Veldkamp on Vimeo.

Zicht op West-Terschelling vanaf Kaapsduin.

Zo mooi, we raken er nooit op uitgekeken!

Koffie in strandpaviljoen Heartbreak Hotel nabij Oosterend.

De koffie aan het einde van de bewoonde wereld smaakte ons prima.


















Terschelling mrt. '18. from E Veldkamp on Vimeo.

Decennialang hebben we met veel plezier op eigen kiel op de Waddenzee gezeild, en ontelbare keren de eilanden aangedaan. Behalve anticiperen op stroming en ondiepten hebben we in al die jaren tijdens onze zeiltochten op het Wad wel met alle voorkomende weertypen te maken gehad. Zie o.m. ook mijn stukje Het Schuitengat weer betont! van 26 januari 2018. De rustige en passieve overtocht per veerboot deze keer was leuk, maar evengoed toch ook een enigszins bevreemdende gewaarwording.

Culinair reisje naar Antarctica

Van theatergezelschap Vis à Vis heb ik in hun vaste vestiging nabij het Almeerderstrand al verschillende voorstellingen gezien t.w. 'HART' in 2012, 'PICNIC' in 2014, 'RAMKOERS' (BOT) in 2016 en 'MARE' in 2017. Stuk voor stuk mooie en vermakelijke voorstellingen, hoewel elke nieuwe voorstelling mij toch minder kon boeien dan de vorige. (Zie o.m. mijn commentaar op 'MARE' in mijn stukje 'survival comedy in de polder' van 17 juni 2017). Genoemde voorstellingen waren allemaal buitenvoorstellingen, gisteravond heb ik 'ANTARCTICA' gezien, hun eerste binnenvoorstelling aan het Almeerderstrand, een voorstelling in combinatie met een 3 gangen diner. Omdat de leden van de crew daarbij moesten helpen uitserveren en afruimen, wat trouwens gesmeerd liep, vond ik weinig vaart in de voorstelling zitten. Hoewel ze hun best deden om in hun rol te blijven van o.a. een flirtende hostess, een stel doorgewinterde poolonderzoekers en een foute winterwellnessinstructeur.

Theatergezelschap Vis à Vis is, zij het met een knipoog, altijd wel maatschappijkritisch bezig. Humor speeld doorgaans de boventoon in hun voorstellingen. In 'ANTARCTICA' stellen ze feitelijk twee aspecten aan de orde, en wel op de eerste plaats: mensen die een kick zoeken in verre en bijzondere maar erg vervuilende vakantiereizen zijn niet goed bij hun hoofd. En op de tweede plaats dient de natuur met rust gelaten te worden, zeker in een gebied als Antarctica dat van de pinguïns is!

Maar daar hadden wij als toeristen/bezoekers van de voorstelling 'ANTARCTICA' uiteraard geen boodschap aan, met z'n tweehonderden zetten we daar gisteravond voet aan wal. Via een ingewikkeld gangenstelsel met ijs, sneeuw en ijzige poolwinden, werden we vervolgens door een aantal leden van de crew naar de beleef-ruimte gedirigeerd. Als moderne verwende toerist wil je toch zeker alles hebben gezien en meegemaakt. Reisbestemmingen kunnen zo gek niet zijn, of mensen willen ernaar toe, ook al verveeld het vaak snel, en is het bijna nooit spectaculair genoeg. Maar theatergezelschap Vis à Vis stak met deze trip naar het domein van de pinguïns de draak met ons en zou dat anders aanpakken. We zouden als verveelde reizigers, ofwel als verwende toeschouwers, ongekende ervaringen opdoen.

Het spijt me voor Vis à Vis, maar de enige ongekende ervaring die ik gisteravond heb opgedaan is de snelheid waarmee de crew de 200 bezoekers een prima 3 gangen diner wist voor te schotelen, petje af! De voorstelling 'ANTARCTICA' vond ik bitter tegenvallen, behalve dat er weinig vaart in zat vond ik het inhoudelijk ook maar matig, om over de accommodatie met slechte zitplaatsen en zichtlijnen maar te zwijgen. Best mogelijk dat 'ANTARCTICA' op hun vertrouwde buitenterrein heel wat beter uit de verf zou komen.

een blik op Licht op landschap

In de tentoonstelling 'Licht op Landschap' maak je in feite een tocht door het Belgische landschap van eind 19e eeuw, begin 20e eeuw aan de hand van de daar destijds gevestigde kunstenaarskolonies, een 19e-eeuws verschijnsel dat zich vanuit Babizon bij Parijs over grote delen van Europa had verspreid. Betreffende de tentoonstelling 'Licht op Landschap' zagen we voornamelijk werken van Belgische realisten en impressionisten. Veel werken die volgens de geldende opvatting destijds in de natuur zijn geschilderd met vlotte verfstreken, en met veel aandacht voor licht- en kleurenspel van het moment.

Een prachtige tentoonstelling met veel mooie landschappen, zeegezichten en bootjes, al vond ik de zware barokke lijstwerken, tot om zelfs de kleinste schilderijtjes aan toe, vaak behoorlijk storend. Zie bijvoorbeeld 'Windmolen aan een rivier' op nevenstaand werkje van Isodore Meyers (1836-1916).

Een prachtige tentoonstelling!

 'De Heuvel van Montmartre met Steengroeve'
Vincent van Gogh, Parijs 1886.

De tentoonstelling Impressionism & Beyond in museum Singer Laren toont kunst uit de verzameling van de Van Vlissingen Art Foundation. Een bijzondere verzameling geschilderde boten, zeegezichten, betoverende bloemaquarellen en vrouwen in vegen, toetsen en stippen verbeeld door impressionisten en andere vernieuwers tussen grofweg 1870 en 1930. Stukken van o.m. Monet, Manet, Renoir, Degas, Pissarro, Van Gogh, Gauguin, Van Dongen, Matisse en Picasso. Het is moeilijk voor te stellen dat al deze kleurige lichtheid van het bestaan ooit radicaal vernieuwend was, maar dat was het wel. Goden en de bijbel waren passé, het gewone leven was het onderwerp geworden. Een bijzonder stuk in de expositie is trouwens nevenstaande tekening van Vincent van Gogh die onlangs is ontdekt. Alles bij elkaar genomen een mooie en indrukwekkende verzameling impressionisten, postimpressionisten en expressionisten. Als reeds gezegd: Een prachtige tentoonstelling!

het Maagjesbolwerk in Zwolle

Gisteravond waren we in het uit de kluiten gewassen Maagjesbolwerk in Zwolle. De massieve onderbouw van het 15 jaar geleden opgeleverde bolwerk is tien meter hoog, wat volgens architect Hans Ruijssenaars overeen komt met de hoogte van het oorspronkelijke bolwerk, dat ooit op dezelfde plek stond. In de gemetselde gevels van de karakteristieke onderbouw zijn veel misbaksels (het onregelmatig gevormde afval van baksteenovens) verwerkt. Volgens Bartjens biedt het Maagjesbolwerk plaats aan 66 appartementen, 7000 m² winkelruimte en een parkeergarage met 500 plaatsen. Totdat ze komende zomer in hun eigen huis aan de Thorbeckegracht terecht kunnen, (zie mijn stukje ..het Noordereiland in Zwolle van 26 april 2017) wonen Simone en Wilco hier sinds kort een tijdje in één van de appartementen op de bovenste verdieping.

Vanaf de galerij was het gisteravond een idyllisch plaatje. Boven de contouren van de stad torende de verlichte Peperbus als een accent, waarbij een heldere, praktisch volle maan, het stadslandschap een sprookjesachtig sfeer gaf, prachtig. Tot zover het positieve, voor de rest wist ik door de kou en de snijdende wind, niet hoe gauw ik van die galerij af moest komen. Laat het voorjaar worden, 't liefst zo snel mogelijk!