Bijna twee maanden geleden, om precies te zijn op vrijdag 31 oktober j.l. is in Nunspeet het Noord-Veluws Museum geopend. Ik moet het nieuws en de ontwikkelingen in de regio toch eens wat beter gaan volgen, want ik wist tot voor afgelopen vrijdag van niets. We rijden met onze museumkaart stad en land af, terwijl er bij wijze van spreken vlak om de hoek ook een nieuw museum te bezichtigen is. Maar goed die tekortkoming hebben we inmiddels teniet gedaan.
In navolging op de beroemde 'School van Barbizon', een in Frankrijk ontstane kunststroming die de voorloper van het impressionisme wordt genoemd, ontstonden in de loop van 19e eeuw overal in Europa kunstenaarskolonies. Veel kunstenaars uit de grote steden trokken naar het platteland, om daar in de vrije natuur landschappen te schilderen in plaats van in een atelier. In Nunspeet en omgeving vormde zich eind 19e eeuw ook een dergelijke groep kunstenaars die zich vooral lieten inspireren door het impressionisme. D.w.z. dat hun werk meer een impressie was van het landschap, losser van toets met aandacht voor het licht en de kleur van het moment. Schilders die tussen 1890 en 1950 in Nunspeet en omgeving gewerkt hebben zijn o.a. Arthur Briët, Willy Martens, Edzard Koning, Jan van Vuuren, Ben Viegers, Jos Lussenburg, Jaap Hiddink en Chris ten Bruggen Kate. Het werk van deze schilders kenmerkte zich veelal middels het directe contact met de natuur en de uitbeelding van het dagelijkse leven.
Een groot deel van de tentoonstelling die we in het nieuwe museum hebben gezien is gewijd aan de Haagse schilder Ben Vliegers (1886-1947). Eén van de bekendste schilders die in Nunspeet vanaf 1938 tot aan zijn plotselinge dood in 1947 heeft gewoond en gewerkt. Prachtige schilderijen heeft hij gemaakt, helemaal in de lijn van het impressionisme. De puurheid van het landleven met z'n eenvoudige huisjes en hun bewoners in een losse toets opgezet. Ik las ergens dat zijn onderwerpen een geïdealiseerde authenticiteit weerspiegelen, die als tegenhanger diende van de toenemende industrialisatie met alle stedelijke hectiek van dien. Kan zijn, maar zijn werk is er niet minder mooi om. Ik vond zijn impressies na zoveel decennia een feest der herkenning en een lust voor het oog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten