Stadshart Almere

Woensdag 1 november j.l. een dagje Almere met Henk R, Jan Z. en Theo M. We zijn m.n. geïnteresseerd in de dynamische ontwikkeling van het Stadshart van Almere. Maar we houden het uiteraard wel gezellig, daarom beginnen we bij Theo thuis in Almere-Haven alvast met koffie en gebak.
Rond 11.00 uur hebben we de auto in één van de parkeergarage's staan, en gaan we de rest van de dag hoofdzakelijk te voet verder. We beginnen met het bestuderen van de maquette van het Stadshart in het informatiecentrum aan de Blekerstraat. Vervolgens bekijken en bediscusseren we in een rustig tempo de projecten 1:1. Veel van wat we op de maquette gezien hebben is al klaar, maar minstens nog zoveel projecten zijn nog in aanbouw, en dat zal nog wel een tijdje zo blijven ook.
Er is veel te zien, te veel om in dit bestek allemaal te beschrijven. Maar toch wil ik er hier een aantal noemen t.w.

Het appartementengebouw "Silverline" van Claus en Kaan architecten uit Almere;
"CASA CASLa" het Architectuurcentrum van architect La Noir et Courrian uit Bordeaux;
De voet- en fietsbrug "Olstgracht" van architect René van Zuuk uit Almere;
Casino/Bowlinggebouw "DooWorld" van architect William Alsop uit Londen;
Het appartementengebouw "The Wave" van architect René van Zuuk uit Almere;
Het malle en leegstaande houten hotel (een tot nu toe redelijk mislukt project) van architect William Alsop uit Londen, en van dezelfde architect "Muziekzaal Muzing"
Het prachtige aan het Weerwater gelegen transparante theater en kunstencentrum "De Kunstlinie" van architect Kazuyo Seijma (SANAA) uit Japan.

Nogmaals, het is maar een greep uit de projecten die we van buiten en deels ook van binnen hebben bekeken. Natuurlijk is niet alles wat is gerealiseerd of wat nog moet komen even fraai, maar dat maakt het geheel gek genoeg juist mooi en spannend. Het is een uitermate boeiend proces wat hier gaande is, een explosie van architectuur waarbij de neergekomen stukken als een amorf geheel samen het Stadshart van Almere vormen en blijven vormen.

De stedebouwkundige en ruimtelijke vormgeving van het stadshart is vrij uniek. (Masterplan Rem Koolhaas) Het bestaat in grote lijnen uit 3 van elkaar gescheiden lagen t.w. van beneden naar boven gezien a) verkeer en parkeren; b) winkelen en werken en c) wonen en recreëren.
De lagen zijn onderling met trappen en liften verbonden, en gecompleteerd middels grote vide's en doorzichten, waardoor je de éénheid van het geheel niet uit het oog verliest.
Boven V&D genieten we van een heerlijke lunch met een lekker glaasje wijn, alleen jammer dat het voor het dakterras net een beetje te fris was. Want je waant je daar boven met een beetje fantasie, in het golvend heuvellandschap en al dat gras min of meer in de Ardennen.

We bezoeken ook het al wat oudere museum "De Paviljoens" aan de Odeonstraat, maar daar waren ze net bezig een nieuwe tentoonstelling in te richten. Dus daar moeten we, nu het nog kan, maar gauw eens een keer terugkomen. Er gaan geruchten dat museum De Paviljoens door bezuiniging op termijn zal worden opgeheven.
Vervolgens hebben we in de nabije omgeving van Almere ook nog een stukje landschaps kunst bekeken van de in Berlijn wonende poolse architect Daniel Libeskind (o.a. ook bekend van architectuurprijsvraag Ground Zero in New York) t.w. Polderland Garden of Love and Fire (1992-1997)
En toen vonden we het zo langzamerhand welletjes, dus op naar de kroeg, borreltijd!

In een prima kroeg in Almere-Haven lieten we ons dan ook goed bedienen. We kregen er allemaal een rooie kop van, de hele dag buiten sjouwen in weer en wind eiste zijn tol. Na de borrel zijn we rustig naar restaurant Krab aan de Haven gewandeld. Dat is, aldus de eigenaar, hét visrestaurant van Almere. De zeetong was inderdaad heerlijk!
Bij Theo thuis nog even een afzakkertje genomen, en toen zat het mooie dagje Almere erop. Rond halftwaalf was ik weer thuis in Harderwijk.