vuurwerk

Met al die bosbranden tegenwoordig in m.n. zuid Europa, denk ik vaak aan de keer toen we lang geleden op 'Quatorze Juillet' nabij het dorpje Castellane kampeerden. Aan de nationale feestdag in Frankrijk, waarop de bestorming van de Bastille op 14 juli 1789 wordt herdacht, het begin dus van de Franse Revolutie en de strijd voor vrijheid, gelijkheid en broederschap. 

Vanaf een pleintje in Castellane, aan de voet van de ongeveer 180 meter hoge 'Roc de Castellane', zagen we hoe het weinige struikgewas op de steile helling van de Roc door feestelijk vuurwerk in brand werd geschoten. Mooi gezicht, dat wel, maar of het de bedoeling was of per ongeluk gebeurde weet ik niet, ik denk het laatste. Sowieso onverantwoord leek mij destijds al, ook al bleef het zo te zien redelijk beheersbaar. Hoe dan ook, een dergelijke nonchalance jegens de natuur kan in de huidige tijd uiteraard echt niet meer!

Fietstochtje 'De Burd'

Qua afstand stelt ons jaarlijkse fietstochtje weinig voor, echter qua gezelligheid des temeer. Dat was vorig jaar alzo op een eiland in de Vinkeveense Plassen en nu weer op eiland 'De Burd' bij Simone en Wilco. Hoewel het fietstochtje deze keer heen en weer naar Earnewâld toch nog zo'n 30 km was. Goed, mooi zat dus! Terug op het terras bij Simone en Wilco, werd het al snel een gezellig hap- en tappartijtje, waarbij het tappartijtje voornamelijk bestond uit het soldaat maken van een enorme fles AIX Rosé. 

Aan het begin van de avond zijn we vervolgens met z'n allen in de Stormer naar 'Het Theehuis' aan het Prinses Margrietkanaal in Grou gevaren, waar we ons de spareribs en meer prima hebben doen laten smaken. Terug aan de Geeuw bij Simone en Wilco hebben we afscheid genomen, en is een ieder weer zijns weegs gegaan. Mooi geweest, ons gezellig jaarlijks fietsdagje zat er weer op!

folklore

Het schilderij laat niet een al te realistische voorstelling zien van de smalle loopplank, die men op het vroegere Schokland op diverse locaties achter de paalwering had aangebracht, maar wel een leuke! Om op het drassige eiland van de ene terp naar de andere terp te kunnen komen, moesten de buurtjes vaak van deze voorziening gebruik maken. Bij rustig weer was dat al een uitdaging, tegenliggers konden elkaar immers amper passeren, en bij slecht weer was het zelfs levensgevaarlijk. Om elkaar te kunnen passeren moest men elkaar bij de middel stevig beetpakken om zo de draai op de smalle loopplank te kunnen maken, de z.g. 'Schokkerdans'. Uit de voorstelling meen ik trouwens te kunnen opmaken, dat men elkaar bij zo'n innige omstrengeling ook aardig in de smiezen hield!

trekkersdienst en hagenpreek

We wilden afgelopen zondagmorgen een eindje gaan wandelen in het park bij kasteel Staverden. Maar tot onze verbazing verzeilden we daar in een verkeersdrukte waar we eerst doorheen moesten zien te komen. Wat bleek, er was in het bos naast het bekende kapelletje een z.g. trekkersdienst, ofwel een openluchtkerkdienst georganiseerd. Het was een drukte van belang, de dienst stond zo te zien op het punt van beginnen. Velen zaten reeds op hun meegenomen stoeltjes, terwijl nog menig trekkersgast naarstig opzoek was naar een parkeerplaats in de omgeving voor zijn of haar heilige koe. 

Onze parkwandeling even later, werd min of meer begeleid door de sacrale klanken die vanuit de verte zachtjes tot ons doordrongen. Ik moest ineens denken aan de verhalen over hagenpreken van zo'n 4,5 eeuw geleden. Aan de keren dat tijdens zo'n hagenpreek de vlam in de pan sloeg. Dat de opgezweepte toehoorders na afloop van de preek overgingen tot een beeldenstorm. Beelden, relikwieen en andere z.g. heiligdommen werden door m.n. protestanten kort en klein geslagen. Stel je eens voor dat de hedendaagse trekkersgasten na de preek alle in het bos geparkeerde heilige koeien aan gruzelementen zouden slaan. Ondenkbaar natuurlijk, ze zouden zichzelf lelijk tekort doen!

loodplastiek

Oxidatie, van nature heeft zich een dunne min of meer grijs-groene laag van patina op m'n in 1968 gemaakte plastiek (een waar kunstwerk) gevormd. Prachtig, een chemische reactie die mijn 'loodplastiek' in 57 jaar mooier heeft gemaakt! (Zie ook in mijn Blogarchief 'vloeien en stollen' van 11/3'06.)

Tuinarchitectuur

Een rondwandeling door een groene oase van rust van ca. 3 hectare in Dedemsvaart. Door een reeks van 30 stijltuinen van kwekersdochter Mien Ruys (Dedemsvaart, 1904-1999) aangelegd en beplant volgens zowel oude als nieuwe tuinieeën. Al sinds het begin van de aanleg in 1924 een voortdurende bron van inspiratie voor liefhebbers van tuinieren en tuinarchitectuur. Maar voor ons vooral ook een oase van rust, waar we gewoon in stilte een paar uur met plezier van hebben genoten!