zondag, november 10, 2024

Liberty Island


 De tijd zal ons leren of de soep echt zo heet gegeten wordt als Jip             van den Toorn ons vandaag in haar cartoon voorspiegeld, maar ik             ben bang dat ze voorlopig gelijk heeft. De eerste verkiezing van               Donald J. Trump in 2016 kon volgens de Nederlandse columnist,             journalist, filosoof, publicist en hoofdredacteur van De                             Correspondent Rob Wijnberg (1982) mild verwoord nog een gok worden   genoemd. Een politieke molotovcocktail richting het gehate                     establishment – op hoop van zegen. Na een campagne met slechts           een paar concrete plannen (een muur op kosten van Mexico, een             opgevoerde olieproductie), geserveerd met veel vage retoriek over           hoe Amerika weer ‘geweldig’ zou worden, besloot een nipte                     meerderheid van de Amerikanen toen: laten we het eens proberen, met de   kandidaat die het minst op een normale politicus lijkt. Erger dan Hillary   Clinton, en de elite waar zij symbool voor staat, kan het niet zijn.

Nu is dat anders. De herverkiezing van Donald Trump als 47ste president van het land is geen gok meer, maar een bewuste keuze voor een antidemocraat. De ruim 68 miljoen Trump-stemmers (stand van woensdagochtend, 9.00 uur) weten waar ze voor hebben gekozen: een pathologische leugenaar met een strafblad en een narcistische persoonlijkheidsstoornis, die niets opheeft met een onafhankelijke rechtsstaat, een onafhankelijke pers of vrije verkiezingen. Daar is Trump de afgelopen maanden glashelder over geweest. Masha Gessen, dé Amerikaanse expert op het gebied van autoritaire regimes, schrijft dat de eerste regel van opkomende autocratieën luidt: ‘Believe the autocrat. He means what he says.’* In 2017, toen Trump ook al autoritaire neigingen vertoonde, was die regel nog allerminst ingeburgerd. Eindeloos werd er toen ‘tussen de regels door gelezen’ als Trump weer een absurde of antidemocratische uitspraak deed.

Lang geleden vloog ik samen met J en C in een gehuurde Piper Warrior II met mijn toenmalige schoonzoon aan de knuppel een rondje om het Vrijheidsbeeld. (Zie in mijn blogarchief stukje 'New York' van 12/9'06) Prachtig, dat symbool voor de vrijheid, één van de kernwaarden van de Verenigde Staten. Het geldt ook als verwelkoming voor iedereen, voor zowel terugkerende Amerikanen, gasten als immigranten. We voelden ons er goed bij, uiteraard. Maar er is veel veranderd, zeker na de aanslag op 11/9'01 op de Twin Towers van het WTC, die globalisering en Amerika's economische macht en welvaart in de wereld symboliseerden. 
Enfin, nu zitten ze daar de komende vier jaar dus weer met Donald J. Trump, die nota bene met zijn autoritaire aanval op de Amerikaanse democratische rechtsorde in bijna alle staten de verkiezingen heeft gewonnen. Toch hoop ik, en vertrouw ik er eigenlijk op, dat de grootste democratie ter wereld tegen een stootje kan, en ook al is ze gemankeerd uiteindelijk niet zal afglijden naar een autocratie!

vrijdag, november 08, 2024

Pionier van het expressionisme

Onlangs in museum de Fundatie in Zwolle een mooie overzichtstentoonstelling gezien van de Russische kunstenaar Marianne von Werefkin (Toela, 10 september 1860 – Ascona, 6 februari 1938). Pionier van het expressionisme wordt ze genoemd, samen met tijdgenoten als o.a. Wassily Kandinsky, Franz Marc en Alexej von Jawlensky. Hoewel ze veel minder bekend is geworden dan genoemde tijdgenoten. Of dat ook de reden is dat haar kleurrijke werk volgens Bartjens nu pas voor het eerst in Nederland te zien is lijkt mij niet waarschijnlijk, want het is prachtig!

woensdag, november 06, 2024

Reclamekaravaan

Fragment uit grote foto.

   Laat ik eens op een creatieve manier gebruik maken van een feestdag 
   
   heeft mijn opa vast gedacht. Op een praalwagen te midden van zijn
   
   personeel en een hoop takken en klompen, kon hij dankzij de plaatselijke
   
   feestelijkheden voor een breed publiek op eenvoudige en goedkope wijze
   
   de aandacht op zichzelf en zijn bedrijf vestigen! 

   
   
  Ja zeker, Wezep vooruit in de vaart der volkeren!

zaterdag, november 02, 2024

Nul-kunst

Gisteren naar de nieuwe expositie genaamd 03 geweest in museum EICAS (European Institute for Contemporary Art and Science) in Deventer. Eerder dit jaar kon je daar al de exposities 02 en 01 bekijken. Waarbij de 0 staat voor het vertrekpunt van het museum t.w. de Nederlandse Nul-beweging die in de jaren 60 op eigengereide wijze afrekende met traditionele kunst. Daarmee plaveiden ze nieuwe wegen voor hedendaagse kunstenaars. De belangrijkste les? Dat er meer is dan alleen verf en doek. Het museum wil mensen inspireren op basis van de filosofie van de Nul- en ZERO-beweging. Het is een plek waar bezoekers, kunstenaars, filosofen en wetenschappers elkaar ontmoeten. Waar grenzen verlegd worden. Een broedplaats waar belangrijke thema’s van deze tijd, zoals kunstmatige intelligentie, identiteit en maatschappelijke veranderingen verkend worden. De 3 tenslotte staat voor de nieuwste presentatie dit jaar van hedendaags werk van : 

Carel Balth (NL 1939-2019) Oeuvre van continu onderzoek naar licht, tijd, ruimte en beweging; Jan Kuhlemeier (NL 1993) Fascinatie voor natuurfenomenen, kleurtonen en structuren; Marije Romme (NL 1946-2010) Van formeel en rechtlijnig naar vrije vorm; Sheng Shaopeng (CN 1961) Beeldhouwkunst op doek. In zwart, wit en grijs; Marena Seeling (NL 1953) Nieuw werk dat de essentie raakt van materiaal, vorm en ruimte. 

We vonden het alles bij elkaar genomen een heel bijzondere tentoonstelling. Lichtschilderingen op een muur. Natuurfenomenen die je meezuigen in het moment. Grafiekkunst geïnspireerd op minimal music en prehistorische rotstekeningen. Schilderkunst, of is het beeldhouwkunst uit China. En veel werk uitgevoerd in karton. Enigszins in verwarring, maar zeker ook in bewondering na het zien van dit alles, hebben we het Pontje van Deventer maar weer opgezocht, en ons naar de parkeerplaats aan de overkant van de IJssel laten varen. Nul- en ZERO-beweging, nog immer een kantelpunt in de kunst!

vrijdag, november 01, 2024

lekker slapen

'Paradoxale insomnie' noemen ze het met een moeilijke term, je denkt dat je wakker ligt terwijl je slaapt. En dat is knap vervelend! Maar volgens Bartjens slapen paradoxale slapelozen juist erg veel in vergelijking tot wat ze zelf denken. En dat is prima! Dus bij tijd en wijle een pseudo slapeloos nachtje is helemaal niet erg.