samen op een eiland

Ons jaarlijkse familiefietsmiddagje is deze keer ten onder gegaan aan bacchus. Aan een zeer genoeglijk pimpelmiddagje op een eiland in de Vinkeveense Plassen. Met de fiets van jachthaven Bon naar Abcoude en terug zat er voor een aantal onder ons nog net in, maar dat was het. Met de Sailhorse van Evert toog de hele club vervolgens naar onze pleisterplaats in de plas, waar Joke en Annet zich reeds onder een paar parasols hadden genesteld. Prachtig, maar voor we er erg in hadden was de mooie middag voorbij. Terug op de wal hebben we in Café Restaurant Bon de heerlijke middag afgesloten met een hapje en een drankje, want daarvoor had iedereen nog net een gaatje vrij gehouden!

contemplatie

Een stille ochtend op 'Vredenhof', Herenleed bij het graf van Riet.

jong geleerd, oud gedaan

Zet je mond tegen het mondstuk van de didgeridoo en laat je lippen trillen onder het blazen, en er ontstaat een toon. Nu nog wel de circulaire ademhaling onder de knie krijgen voor enige continuïteit van die toon! Ja ja moeilijk, maar oefening baart kunst jongens en jong geleerd is oud gedaan!

mooi fietstochtje

Tussen de buien door een rondje Wolderwijd gefietst van om en nabij 20 km. Bij Horst uiteraard wel even het fiets- en voetveer genomen naar de overkant. Via de Knardijk en het aquaduct fietsten we vervolgens terug naar ons geliefde Hanzestadje. Onderweg genietend van de weelderige begroeiingen overal en de prachtige vergezichten. Net voordat we thuis waren kregen we nog wel even een buitje te verwerken, jammer, werden we toch nog nat. Maar dat deerde ons niet echt meer! Het was een mooi fietstochtje!

nostalgia

Ik las ergens dat nostalgie achteruitdromen is. Dat je met nostalgische herinneringen je geest op vakantie stuurt. Dat nostalgie blijheid en geluk is met een tintje verlies. Tja, wat voor gemoedsstemming nostalgie ook mag zijn, je wordt er bij tijd en wijle door overvallen!

Admiroalzeilen

Op de zolderverdieping van 'Stadsmuseum Harderwijk', zeg maar de afdeling vaste collectie, hangt een schilderij van de Harderwieker Eibert den Herder (1876-1950), soms ook wel de Don Quichot van de Zuiderzeewerken genoemd door zijn hopeloze verzet er tegen. Het schilderij uit 1931 stelt de Harderwieker vloot voor uit die tijd, volgens onderschrift in plat Harderwieks bestaande uit botters, scuten, wallevissers, riesenetters en pluuten, admiroalzeilend veur het gemeentebestuur. Het naïeve schilderij heb ik al menig keer bekeken, maar het blijft leuk!

mooie tentoonstelling

In het Harderwijkse stadsmusem hebben we een mooie expositie gezien van de Nederlandse kunstschilder Dinie Boogaart (Sneek, 1963). De meeste klassieke thema's kwamen denk ik in de expositie wel aan bod, portret, naakt, landschap, stilleven etc. Zelf typeert zij haar stijl als expressieve figuratie. Ik zag haar werk als realistisch, doorspekt met impressionistische en expressionistische invloeden. Hoe dan ook een mooie tentoonstelling!

Reitdiep

Denkend aan Holland zie ik breede rivieren traag door oneindig laagland gaan, 

rijen ondenkbaar ijle populieren als hooge pluimen aan den einder staan, 

en in de geweldige ruimte verzonken de boerderijen verspreid door het land, 

boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen in een grootsch verband, 

de lucht hangt er laag en de zon wordt er langzaam in grijze veelkleurige dampen gesmoord, 

en in alle gewesten wordt de stem van het water met zijn eeuwige rampen gevreesd en gehoord. 

Aan dit bekende gedicht, dat Hendrik Marsman (1899-1940) in 1936 schreef tijdens zijn verblijf aan de mediterrane, moest ik denken tijdens onze vaartocht met de 'Swing' over het prachtig meanderende Reitdiep van Lauwersmeer naar stad Groningen. Hoewel zijn beschrijving van het Nederlandse landschap en de strijd tegen het water in ons geval niet helemaal opging. Lage luchten en zonlicht smorende veelkleurige dampen waren niet van de partij. Integendeel, we hadden het mooiste weer van de wereld, terwijl het water niet werd gevreesd maar juist onze vriend was!

Kasteel Ruurlo & Bronkhorst

Het magisch realistische werk van Carel Willink (1900-1983) hebben we al vaker gezien, evenals de jurken van zijn muze en (ex)vrouw Mathilde de Doelder (1938-1977). Daar kwamen we deze keer dan ook niet voor naar Museum MORE in Kasteel Ruurlo. We kwamen voor Koos Buster (1991), voor de tentoonstelling 'Het had ook anders kunnen zijn'. Maar die was reeds 20 mei j.l. afgelopen, stom, niet goed naar de info gekeken! We konden wel 80 objecten bekijken uit het 40 jarige televisieprogramma 'Tussen Kunst en Kitsch' van AVROTROS, maar dat interesseerde ons niet zo, dus die tentoonstelling hadden we snel gezien. Einde bezoek Kasteel Ruurlo, volgende keer beter opletten! 

Op de terugweg naar huis hebben we geluncht in Bronkhorst en een wandelingetje gemaakt door dit kleinste stadje van Nederland. Wat een rust, je gaat in dit kneuterige, maar schilderachtige stadje aan de IJssel met zijn oude stadsboerderijen, de kapel, het Hoge Huys, de kasteelheuvel, kunstgaleries, winkeltjes en terrasjes terug in de tijd. Leuk, maar een uurtje later waren we toch weer thuis en terug in onze tijd.

'Yellow Sky', kunstwerk v/d week.

Joan Semmel

  Uit de Volkskrant van vandaag: 

  'Yellow Sky' van Joan Semmel (91). Het oudere lichaam van de Amerikaanse Joan 

  Semmel heeft niets te verbergen. Ze schilderde zichzelf in 2015, toen ze 82 was. 

  Naakt, pontificaal in beeld. Twee keer zelfs: een keer in rozige huidskleur, een 

  keer in het groen. De rimpelhuid vormt fijne golfjes over haar buik, 

  pigmentvlekken bespikkelen haar armen en hals. De benen van het in groentinten 

  geschilderde lichaam zijn gespreid. Het heeft niets te verbergen, dit lichaam. Het  

  is glorieus. Energiek. Sensueel. Het lichaam, haar lichaam, is het onderwerp van 

  haar werk. Als je het over ouderdom hebt, is het lastig om niet te vervallen in het 

  concept van 'arm ding'. Het oude besje ligt op de loer, maar in 'Yellow Sky' is zij 

  in geen velden of wegen te bekennen. Niet alleen dankzij de onbevangen, 

  sensuele naaktheid. Ook dankzij de kleuren, fris als een waterijsje. Totaal anders 

  dan de grauwe tinten waarin de oude besjes uit de kunstgeschiedenis gehuld gaan. 

  In tegendeel, Joan Semmel wil in haar schilderijen het gevoel van kracht dat 

  ouderdom je geeft verbeelden. Prachtig!