megakristallen

De 'Grot der Kristallen' of in het Spaans de 'Cueva de los Christales' is volgens Ben van Raaij (vanmorgen in de Volkskrant) een geologisch wereldwonder! Volgens mij heeft hij daar gelijk in, ik wist eerst niet wat ik zag. M'n eerste gedachte ging uit toen ik de foto zag naar een groot gebouw, dat door een aardbeving of een aanslag was ingestort. En tussen de balken en het puin reddingswerkers op zoek naar slachtoffers. Maar gelukkig niets van dat alles, het waren enorme kristallen in een grot op ca. 300 meter onder de grond in de Naicamijn in de Mexicaanse deelstaat Chihuahua.

Ik las dat de megakristallengrot pas in 2000 is ontdekt door een paar mijnwerkers. Onderzoekers schatten dat de kristallen bij een temperatuur van rond 54ºC er 100 duizend tot een miljoen jaar over gedaan hebben om uit te groeien tot deze megakristallen, waarvan sommige in doorsnede meer dan een meter dik zijn bij een lengte van vijftien meter. Wel een ruime groeitijdmarge, dat moeten ze toch iets nauwkeuriger kunnen bepalen lijkt mij. Aan de andere kant t.o.v. het ontstaan van het universum en de ontwikkeling van onze aardbol, stelt de ruim gekozen groeitijdmarge natuurlijk helemaal niets voor.



Ben benieuwd hoe de doorsnede van die enorme kristalstammen eruit ziet. Ik kan me vergissen, maar ik meen toch ook weer een zeshoek of hexagonachtige vorm te hebben gezien, net als bij basaltzuilen, (zie mijn stukje 'zeshoek of hexagon' van 21 juli 2011). Alhoewel het één is ontstaan in heet, mineraalrijk water dat opborrelt uit dieper gelegen vulkanische bronnen, en het andere door afkoelen en stollen van lava, een vulkanisch gesteente. Ofwel in het ene geval zou door afkoeling de hexagonvorm ontstaan door aangroei, en in het andere geval juist door krimp. Te mooi om waar te zijn misschien?

Hoe dan ook het zijn boeiende en wonderbaarlijke natuurverschijnselen!