vensters

Dachten we even rustig van de tentoonstelling 'Vensters en inkijkjes' te kunnen genieten, liep er al een joelende schoolklas rond die van de juf allerlei vragen moest beantwoorden. Maar ja, wat wil je ook, de expositie wordt in het kader van het omgevingsonderwijs ook niet voor niets een educatief project genoemd.

Aanleiding van de tentoonstelling in het nieuwe gedeelte van het 'Stedelijk Museum Zwolle' was namelijk de 'Zwolse Canon', een uitgave van de Zwolse Historische Vereniging. De expositie op de tweede verdieping van het gebouw aan de Melkmarkt, bestond uit vijftig vensters ofwel onderwerpen die op de één of andere manier een rol hebben gespeeld in de geschiedenis van Zwolle.
Over de eerste bewoners, over de handel en over de organisatie van de stad en het stadsbestuur nu en in het verleden, en welke rol de gilden daarin hebben gespeeld. Maar ook over bekende Zwollenaren als bijvoorbeeld Thomas a Kempis en Herman Brood. Een expositie dus, die niet alleen voor kinderen maar ook voor ons als volwassen bezoeker interessant was. En al helemaal als je in Zwolle heel wat voetstappen hebt liggen en er zelfs geboren bent, al vond wijlen Herman Brood dat juist Vette pech.

In het naastgelegen Drostenhuis, het oude deel van het museum was het vanmorgen een stukje rustiger, daar hadden we het rijk praktisch alleen. Een groter contrast in bouwstijl tussen het oude en het nieuwe museumdeel kan ik me nauwelijks voorstellen. De moderne, voor een groot deel transparante architectuur (architect Zwollenaar Gerard van de Belt) van het nieuwe, in 1997 opgeleverde deel, versus de architectuur van het 16de-eeuwse pand. Dit pand, destijds gebouwd voor de vermogende Engelbert van Ensse, drost van Coevorden en Drente en rentmeester van Salland, Vollenhove en Kuinre, is nu ingericht als een soort van stijlkamermuseum en huisvest verder de vaste (cultuurhistorische)collectie van het museum. Prachtige schilderijen, vensters eigenlijk op tijden van weleer, van landschappen en het oude Zwolle, van portretten en jachttaferelen, de Agnietenberg, de sluis bij Katerveer, zeilschepen op de IJssel en het Zwarte water en nog veel meer.

Rond het lunchuur verlieten we het museum in de stromende regen. Maar gelukkig vonden we al snel weer onderdak in grand cafe ´Las Rosas´ op het nabijgelegen Rodetorenplein.