Een zaterdagmiddagconcert.

Het bekende 'Kleinkoor Cantiamo' uit Putten gaf gistermiddag o.l.v. dirigent Gusanne van den Brink een mooi concert in de Gereformeerde Kerk aldaar. Het gemengde koor, met vocalisten uit Putten, Ermelo en Harderwijk, bracht een divers repertoire met liederen uit alle tijden. Gezongen werd onder meer 'Abschied vom Walde' van Mendelssohn-Bartholdy (1809-1847), 'Requiem' van Eliza Gilkyson (1950), 'As torrents in summer' van Edward Elgar (1857-1934), 'Au joli bois' van Claudin de Sermisy (1490-1562) en 'The keel row' van John Rutter (1945). 

Het optreden van 'Kleinkoor Cantiamo', dat doorgaans enkel à capella zingt, werd deze keer door 'Duo Tuimelkruid' aangevuld met een prachtig optreden van Julia Drewes en invaller/dirigent Gusanne van den Brink (wegens ziekte van eigen zanger t.w. bariton Wout Overbeeke), resp. piano en zang. Ze brachten o.m. liederen van Vaughan Williams, Fauré en Debussy.

'Light of Song', ofwel mooie zaterdagmiddagmuziek in Putten!

Mikkel

Mikkel, een van herkomst Scandinavische naam 'Die als God is' betekent, is 10 meter hoog en staat in de beeldentuin van Kasteel het Nijenhuis in Heino/Wijhe. Hij heeft kijk op alles, zelfs vanachter het hoogste struikgewas kan hij zijn domein nog overzien. Gezien zijn afkomst en status is dat natuurlijk ook wel min of meer zijn opdracht, lijkt mij. Mikkel is in 2017 in opdracht van Museum de Fundatie en Lowlands vervaardigd door de Nederlandse beeldhouwer Tom Claassen (1964). 

Het beeld stelt een ridderfiguur voor en is opgebouwd uit een stapeling van onderdelen die doen denken aan kiezels of stenen. Het lijkt of Tom Claassen de rondgevormde delen van het lijf nonchalant op elkaar heeft geplaatst, zoals toeristen steenmannetjes maken in de bergen om de zwaartekracht te trotseren. In werkelijkheid zijn de kolossale delen, geboetseerd uit piepschuim en overspoten met kunststof en zilvergrijze verf, geschakeerd met een stalen frame. Tom Claassen studeerde van 1984 tot 1989 aan de Academie voor Kunst en Vormgeving Sint-Joost in Breda. Zijn beelden hebben vaak iets dubbelzinnigs: ze zijn monumentaal maar boezemen geen ontzag in maar vertedering. Voor grote sculpturen gebruikt hij geen duurzaam en voornaam brons, maar vergankelijk gips, plooibaar textiel, piepschuim of industrieel aluminium.

aan de keukentafel

De gesprekken aan de keukentafel, deze keer bij H en A in Putten, gingen als vanouds alle kanten op. Doorgaans heel vermakelijk, ondanks de min of meer gedeelde zorgen over de toestand in de wereld. Met name over de ontwikkelingen in Amerika en rond de oorlog in Oekraïne. En over het Europese advies om in geval van een ramp, een cyberaanval of een oorlog genoeg in huis te hebben om het drie dagen te kunnen redden zonder hulp van buitenaf. We moeten toe naar een samenleving die zich even kan redden zonder dat de centrale overheid daar alles aan doet. De aanschaf van een noodpakketje met wat blikgroente, water en allerhande prullaria, is volgens Bartjens wel het minste wat we zelf kunnen doen! Tja, even genoeg daarover, zullen we het maar ergens anders over gaan hebben? 

Aldus geschiedde, en uiteraard hielpen de lekkere hapjes en wijntjes daarbij. Met als klap op de vuurpijl groentesoep met balletjes, een heerlijke ovenschotel met aardappelschijfjes, diverse groenten, gehakt en een dakje van geraspte kaas, ijs met vruchten en slagroom en koffie met paaseitjes na. Geen haute cuisine aan de keukentafel, maar wel gezellig en heel lekker, en daar gaat het ons om! Daarom tot over twee maanden maar weer, maar dan bij J en ondergetekende in Harderwijk.

BOOST! II

JAZZ in de MESS in Harderwijk met de band BOOST II, niet erg jazzi maar wel mooi en hard! Wat een power! De combi van rock, blues en weet ik veel muziek, werd gistermiddag door het trio Rob Mostert met Hammond en keyboards, Jerome Hol, gitaar en zang en drummer Erik Kooger, virtuoos en melodisch, maar ook gruizig en dramatisch gebracht. Mooie muziek, lekker biertje erbij, de middag kon niet meer stuk. En zo fietste ik na afloop vrolijk gestemd, maar met tuitende oren weer huiswaarts!

Tentoonstellingen

Onlangs gezien in het Drents Museum in Assen:

Falsche Flagge

Een expositie van de Duitse kunstenaar Mirjam Völker (1977) met boomhutten, huisjes, stacaravans en voertuigcabines. Je kunt er in schuilen bij slecht weer en bent er beschermd voor aanvallen van buitenaf. Völker vindt dit soort plekken fascinerend. Ze staan centraal in haar kunstwerken. Alleen vallen de bouwsels die zij schildert, timmert en filmt bijna uit elkaar van ellende. Vaak bevinden ze zich op verlaten plekken waar de natuur ze overwoekert. De kunst van Völker heeft iets geheimzinnigs, ze wordt gerekend tot de kunstenaars van de Neue Leipziger Schule. Hun kunst is gebaseerd op de werkelijkheid, maar je ontdekt er regelmatig elementen in waardoor je anders naar een kunstwerk gaat kijken of langer blijft kijken.

Labyrinthia  

Is een magische ontdekkingsreis door vijftien zalen van het museum, met topstukken uit eigen collectie, zoals o.m. het meisje van Yde, de oudste boot van de wereld en de schilderijen van Van Gogh. Labyrinthia is in feite de nieuwe collectiepresentatie van het Drents Museum. Je kan bijvoorbeeld op mammoetjacht, door de ogen van Vincent van Gogh kijken of in een kano door een prehistorisch landschap peddelen. Labyrinthia is een tentoonstelling waarin archeologie, kunst en geschiedenis bij elkaar komen. Het is een tentoonstelling waarin al je zintuigen worden geprikkeld. 

Gen F

In de tentoonstelling Gen F zagen we 75 jaar figuratieve kunst, waarin de rode draad bestaat uit de  verschillende generaties kunstenaars. Gen F begint bij de voorlopers van de figuratieve kunst, die voor 1940 geboren zijn. Daarna gaat de tentoonstelling door tot aan de huidige generatie. In Gen F laat het museum de verbanden tussen deze generaties zien, waardoor de ontwikkeling vanaf 1950 tot nu goed te volgen is.