Over mooie zinnen

Schrijven roept schrijven op, taal baart taal! Volgens de Nederlandse schrijver P.F. Thomése (Doetichem 1958) zijn de mooiste zinnen toevalstreffers. Daar zit een kern van waarheid in, iedereen die wel eens een stukje proza of poëzie heeft geschreven, of heeft geprobeerd te schrijven, moet dat denk ik kunnen beamen. 

Taal baart taal dus, maar hoe baar je nou een mooie eerste zin? Zo'n zin die je enthousiasmeert, voed en inspireert om verder te gaan. Die je a.h.w. je eigen nog te schrijven epistel of verhaal inzuigt. Moeilijk, ik ga weliswaar door, maar regelmatig schrap ik een eerste zin weer als het verhaal al praktisch af is, en schrijf ik een nieuwe. De z.g. eerste zin bleek achteraf te vroeg gebaart, en bleek naar mijn zin niet meer, of op zijn minst minder nieuwsgierig verlangen naar het vervolg van het verhaal. Vaak komt daarom een eerste zin pas op, als de sfeer en teneur van het verhaal reeds staat. Schrijven roept schrijven op, taal baart taal!