Lang geleden liep ik met mijn oudste dochter over de boulevard van Atlantic
City. Geen gezellige boulevard, als je richting zee keek ging het wel, maar de
tegenovergestelde richting was niet fraai. En van een kijkje in één van de vele
casino's waren we ook al niet veel vrolijker geworden. De smakeloze bebouwing werd
overschaduwd door de protserige, in 1990 door Donald Trump (1946) geopende torenhoge
'Trump Taj Mahal Casino', dat Trump zelf als het achtste wereldwonder beschouwde. Het
moest Atlantic City opstuwen in de vaart der volkeren. Het omgekeerde is na
zoveel jaren het geval, las ik ergens. 'Trump Taj Mahal Casino' is praktisch
failliet, het drukt een zwaar stempel op de omgeving die toch al zo naargeestig
is als de pest. Die Trump! Die Trump krijgt met z'n mooie praatjes aanvankelijk
wel vaak wat hij wil, tot het presidentschap van de Verenigde Staten aan toe
zelfs. Maar ook al blaast hij zakelijk gezien vaak hoog van de toren,
uiteindelijk maakt hij lang niet alles waar. De machtigste man van de wereld
leent geld bij het leven, liegt consequent over wat hij waard is, en heeft heel
wat faillissementen aan zijn broek hangen. Mede door zijn toedoen is Atlantic
City een soort spookstad aan de oceaan geworden, waar voor wie niet van gokken houdt
maar weinig te beleven valt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten