....de geboorte van Nederland

De Slag bij Heiligerlee op 23 mei 1568 wordt vaak aangemerkt als het begin van de tachtigjarige oorlog. Onder leiding van de graven Lodewijk en Adolf van Nassau, werd tijdens de slag, waarbij Adolf trouwens sneuvelde, een deel van Groningen op de Spanjaarden veroverd. Pas op 15 mei 1648 werd na vier jaar onderhandelen in Münster het vredesverdrag ondertekend tussen Spanje en de Republiek der Verenigde Provinciën. Over de tachtigjarige oorlog die dus 450 jaar geleden begon, is binnenkort een boeiende tentoonstelling te zien in het Rijksmuseum, las ik vandaag in het V-katern van de Volkskrant. Te zien is hoe in de Tachtigjarige Oorlog Nederland is geboren en gevormd, en hoe het zuiden, nu België, in deze strijd een eigen karakter kreeg. De expositie over de geboorte van Nederland, belicht het gehele conflict en ook het internationale perspectief ervan. We kunnen er denk ik weer aardig wat van opsteken, want er is in 450 jaar minder veranderd dan we willen. Kwesties als godsdienstvrijheid, zelfbeschikkingsrecht, terreur en vervolging zijn ook vandaag de dag nog actueel, en duiken in onze mondiale wereld steeds weer op!

Kijkplezier aan de Oude Drift.

De expositie 'Laatste impressionisten' in museum Singer Laren is geïnspireerd op de natuur. Dromerige esthetische beelden van kunstenaars als Henri Le Sidaner, Emile Claus, Gaston La Touche, Henri Martin en Frits Thaulow. Een groep kunstenaars las ik van de kunstenaarsvereniging Société Nouvelle de Peintres et de Sculpteurs (1900 – 1915). Samen delen zij een romantische visie die zich uit in een getrouwe weergave van mens, dier en natuur. Prachtig, mooie schilderijtjes, puur kijkplezier, geen vragen als 'wat zou de kunstenaar hiermee willen zeggen', nee, gewoon zoals het is. Waarmee ik trouwens absoluut geen verkapt waardeoordeel wil suggereren over de latere en hedendaagse kunststromingen!

Een Zaltbommels ballenfeest.

Een spelletje 'Jeu de Bommel' op het Ad80 feestje in het clubhuis van de pétanque vereniging in Zaltbommel. Eerst dacht ik aan een speelse woordspeling of verbastering van 'Jeu de Boules', we waren per slot van rekening in Zaltbommel. Maar ik kwam er achter dat de stad oorspronkelijk 'Bommel' heette, en dat ze in de volksmond nog vaak zo wordt genoemd. Dat verduidelijkte uiteraard een beetje waarom ze daar het spel met de ballen 'Jeu de Bommel' noemen. Het liedje: 'en te midden van die rommel, rommel, dreef de torenspits van bi ba Bommel' doet mij trouwens ook herinneren aan de oorspronkelijke naam. Maar goed tot zover het verhaal over 'Jeu de Bommel'.
Want uiteindelijk hebben we met z'n allen op het Ad80 feestje gewoon een potje 'Jeu de Boules' gespeeld. Wie er allemaal gewonnen heeft weet ik niet, maar dat deed er ook niet toe, het was gezellig. En met heerlijke hapjes en drankjes werd het daarna nog gezelliger, en evenals de jarige job genoot iedereen er zichtbaar van. Een stel diehards vond het leuk om na de hapjes nog weer even de baan op te gaan, maar aan de bar was het volgens een aantal feestgangers, waaronder ikzelf, zo niet leuker, dan toch wel minstens zo leuk. Vrijheid, blijheid, Ad bedankt voor jou perfect georganiseerde feestje, zo'n Zaltbommels ballenfeestje mag je wat mij betreft vaker organiseren. Maar voorop staat natuurlijk dat ik je samen met jou geliefden nog vele gezonde jaren toewens!

..over opruimen en gevoelens

Bouwkundig ontwerpen is inleven in elkaar, inleven in de opdrachtgever en gebruiker en andersom in de ontwerper. Gedurende het ontwerpproces, maar ook daarna tijdens het bouwproces trek je met elkaar op, en leer je elkaar steeds beter begrijpen. Het is alles bij elkaar genomen een intense en niet zelden emotionele periode. Een periode waaraan na de oplevering van het project meestal een einde komt, nog een stukje nazorg misschien tijdens de in het bestek overeengekomen onderhoudsperiode, maar dat is het dan wel. Professioneel of niet, maar een gedenkwaardige periode in je leven wordt afgesloten, en dat is, ook al ben je allang weer met iets anders bezig, altijd weer even lastig. Het beheer van een stukje geestelijk en creatief eigendom heb je definitief uit handen gegeven, en zo hoort het natuurlijk ook.

Onlangs heb ik mijn tekeningenarchief eens opgeruimd. Dat was wel eens een keer nodig, de kast puilde uit. Vele honderden tekeningen, de meeste uit de jaren negentig, de tijd van vóór de digitale opslag zal ik maar zeggen. Ik heb ze allemaal weer in mijn handen gehad, detail- en constructietekeningen en natuurlijk de ontwerptekeningen van allerlei projecten uit die jaren. Tastbare herinneringen, vooral betreffende de ontwerptekeningen van een aantal projecten. De mensen, de plek, de gesprekken, de emoties, de voorstellen, de afwijzingen, het resultaat en de uiteindelijke realisatie, kortom het hele ontwerpproces van destijds passeerde de revue toen ik weer met de tekeningen in handen stond. Dat ik nu de laatste tastbare feiten van een aantal gedenkwaardige periode's in mijn ontwerpleven opgerold in de oudpapiercontainer liet verdwijnen, vond ik ook weer even lastig. Anders dan bijvoorbeeld reclamedrukwerk, gooi je a.h.w. toch iets van jezelf weg.

tjielp tjielp tjielp tjielp etc. etc.

en de Mus zingt tjielp tjielp from E Veldkamp on Vimeo.

Dat de mus het moeilijk heeft is algemeen bekend. Door verstedelijking en gebrek aan woonruimte en voedsel is het aantal huismussen in ons land de afgelopen jaren drastisch afgenomen. In de afgelopen decennia heeft er een dramatische halvering van het aantal broedende paartjes plaatsgevonden. De mus, die tot voor kort de meest algemene broedvogel van Nederland was, komt nu na de merel op de tweede plaats.
Echter het grote aantal mussen in onze tuin valt moeilijk te rijmen met deze sombere analyse. We hebben een vrij wilde tuin met een minimale bestrating en veel dichte en hoge struiken waarin ik ze bijna de godganse dag zie en hoor tjielpen. Ook kunnen de straatjongens onder de vogels bij ons nog lekker onder de pannen wonen en nestelen. Een gezellige boel en heerlijk rustgevend dat eindeloze getjielp!

Jan Hanlo (1912-1969) schreef in 1949 tjielp, tjielp, tjielp uit het gedicht 'De Mus', zie onderstaand filmpje. Tjielp, tjielp verschaft mij een enigszins relativerend inzicht in deze tijd van verruwd debat in de politiek. Aan tjielp, tjielp moest ik een beetje denken toen ik onlangs even naar de Algemene Politieke Beschouwingen in de Tweede Kamer zat te luisteren, alwas het daar af en toe wel meer van tjonge, tjonge, tjonge, kan het nog banaler.

...vrolijk partijtje in de keistad

Bakken vol lp's met goeie pop- en rockmuziek uit de jaren zestig en zeventig en een ouderwetse platenspeler stonden borg voor een heerlijk nostalgisch sfeertje op het partijtje van Wim 60. Buiten en binnen overal zitjes en lange tafels met hapjes, drankjes en zelfs eigen gebrouwen bier. En als je zin had kon je binnen ook nog unieke vintage spullen uit de jaren 50, 60 en 70 bekijken. Toen ik daarbij een geraamte zag hangen kreeg ik van Inge aanschouwelijk onderricht over de vele gewrichten en botjes in de menselijke voet en wat daar allemaal mee mis kan gaan, toch handig een dokter in de familie. Actueel, want Jan, haar eega had tijdens het hardlopen een middenvoetsbeentje gebroken. Ik had een beetje met hem te doen, maar dat was niet nodig want hij had een goed stel krukken op de kop weten te tikken, waarmee hij zich bij tijd en wijle zwierig en in stijl uit de voeten wist te maken tussen de feestgangers. Ook de feestgangers met kleine kinderen hadden het erg naar hun zin, ze hadden het hek voor de inrit hermetisch afgesloten, dus naar hun kroost hadden ze geen omkijken. Die konden met hun kleine fietsjes naar hartelust tekeer gaan op het parkeerterrein. En als vanouds wist Wim de juiste lp op het juiste moment te draaien, alhoewel ik 'Brown Sugar' en 'Wild Horses' van The Rolling Stones uit 1971 van het album 'Sticky Fingers' niet heb gehoord. Want daar gingen we vroeger toch altijd aardig vanuit ons dak. Enfin, we worden allemaal een dagje ouder zal ik maar zeggen. Maar het was zondagmiddag hoe dan ook een vrolijk en gezellig partijtje in de keistad!

17e zondag p.m. (za 15 sept.)

Afgelopen zaterdagmiddag hebben we in het stadsarchief van Kampen een beetje kunnen zien hoe Kampen na 14 juni 1918, toen de Zuiderzeewet van kracht werd, is veranderd. Middels foto's, geschriften en allerlei objecten hebben we gezien wat de impact van een eeuw Zuiderzeewet is geweest voor het dagelijks leven in de oude Hanzestad. De expositie 'Bitterzoete Zuiderzee' is verdeeld over verschillende thema's die de Zuiderzeewet tot gevolg had, zoals o.m. over de gevaren van de Zuiderzee, het verhaal van de voormalige bewoners van Schokland in Kampen en het economische effect van alle veranderingen voor Kampen. Alles bij elkaar genomen een interessante tentoonstelling over 'Kampen en het water'.

De zelfgemaakte klassieker uit Tsjechië.

Terug bij Janny op het Havikskruid hebben we met z'n allen eerst uitgebreid de VW California, de slim uitgekiende compacte camper van Addy en Magda bekeken. Een mooi karretje, daar waren we het met z'n allen roerend over eens. Ik hoorde dat ze er naar volle tevredenheid al diverse trips mee hebben gemaakt, en dat kan ik mij goed voorstellen. En toen waren we toe aan het aperitief. Lekker in het zonnetje deden we ons tegoed aan de heerlijke hapjes en drankjes die Janny ons voorschotelde. Het was slechts de opmaat voor wat nog komen ging, zo bleek al snel. Want het diner, een hoogtepunt waar we met z'n allen altijd zo naar uitkijken, bleek een heuse zelfgemaakte klassieker uit Tsjechië te zijn. Moeilijk uitspreekbare recepten, misschien daarom des te lekkerder. Het was heerlijk maar bovenal gezellig! Na de koffie zat de 17e zondag p.m. die we deze keer dus op een zaterdagmiddag hebben gehouden er ook weer op. Het was weer een zeer geslaagde middag. Middagen die we eigenlijk vaker moeten organiseren. Ooit hebben we één keer per kwartaal afgesproken, wat voor sommigen kennelijk iets teveel van het goede was. Prima, dan maken we er toch vier maanden van hebben we toen min of meer stilzwijgend besloten. Om de magie te behouden die een p.m. zondag wat mij betreft zo in zich heeft, zou ik mij daar graag aan willen houden. Zeven maanden is echt te lang!

verpozing tussen windsingels

Omgeven door windsingels en weilanden is het ontspannen vertoeven in de Puttense Pluktuin las ik. Even genieten van de rust, het eenvoudige, een kopje koffie of thee en dan ….. oogsten! Aan het werk dus, maar daar hadden we nu even geen zin in, bovendien lag er al het één en ander van onze gading klaar, wel zo makkelijk. Dat vonden de scharrelkippen kennelijk ook, want ook zij pikten hun kostje bij elkaar in en tussen de manden vol appels, tomaten, komkommers, paprika's, pompoenen, bietjes, uien en weet ik allemaal niet wat nog meer. Grappig, zo bezien scharrelen mens en dier hun kostje dus moeiteloos bij elkaar in een pluktuin waar het echte plukwerk reeds gedaan is!
Maar een pluktuin is natuurlijk een prachtig fenomeen, dat staat voor mij buiten kijf. Verpozing, lekker plukken en oogsten tussen de windsingels op tips en aanwijzingen van de beheerder. Je komt ze ook steeds meer tegen in Nederland, tuinen waar zelfs vergeten groenten als bijvoorbeeld pastinaak, aardpeer en koolrabi op natuurlijke wijze worden geteeld en bemest. Hardstikke gezond allemaal!

Op het schone Päijänne meer.

De TEHI, een snelle draagvleugelboot op het Päijänne meer, met ongeveer 120 km het op één na langste meer van Finland, deed er van Jyväskylä naar Lahti met een paar tussenstops dik 3 uur over. Maar ik heb er ondanks de vaak vrij hoge snelheid waarmee gevaren werd enorm van genoten. De uitstraling van rust en verstilling in het lage zonlicht op het Päijänne meer met zijn vele eilandjes, gaven de natuur op die achternamiddag een bijzonder feeërieke sfeer. In Jyväskylä, de stad van de Finse architect Alvar Aalto (1898-1976) waar we een paar dagen eerder vanuit Tampere met het vliegtuig waren aangekomen, hadden we de architectuur van Aalto bekeken. In Lahti gingen we iets dergelijks doen, maar dan werk van de Finse architect Viljo Revell (1910-1964). Echter genietend van de prachtige boottocht zeiden we gekscherend tegen elkaar, dat Viljo Revell wel van goede huize moest komen, wilde zijn werk de schoonheid van het Päijänne meer overtreffen!

De 'Dolphin' weer in de vaart!

Het oog van de meester maakte de bejaarde rolfok-installatie weer gaande, en dat is mooi. Dat mocht je uiteraard ook wel een beetje verwachten van een gerenommeerde zeilmaker als Miedema Sails uit Heeg, voorheen Gaastra Sails, maar toch. Evengoed hadden ze jullie een hele nieuwe rolfok-installatie kunnen adviseren, dan was het wel een iets ander verhaal geworden. Lekker zeilen maar weer, goede vaart en wel thuis!

Impressie van een verhuizing

Thorbeckegracht from E Veldkamp on Vimeo.

pedaalridders van Ravenstein

Afgelopen zaterdag hebben we weer ons jaarlijkse lintje gescoord, de vierentwintigste alweer. Deze keer in de omgeving van het mooie vestingstadje Ravenstein aan de Maas. Aan de jaarlijkse lintjesregen binnen de familie van Doggenaar gaat sinds 1995 een gezellig fietstochtje vooraf van 30 à 40 km, waarin één of twee pitstops met een drankje zijn opgenomen en een afsluitend etentje.

Onze fietsroute op 1 september 2018, ca. 30 km.

Het weer speelde mee, de hele dag volop zon. En dan dat landschap, naar mijn mening één van de mooiste landschappen binnen onze landsgrenzen. Mede ontstaan door intensieve samenwerking van mens en natuur, de rivier de Maas in dit geval. Op het pontje Batenburg - Demen kregen we zowaar een dagvisum voor de vrijstaat Land van Ravenstein, waarmee we succesvol een beroep konden doen op het z.g. Tiendrecht. Het recht om 10% korting te bedingen op koffie of thee met gebak. Of één van ons tienen dit voorrecht heeft genoten is mij niet bekend, maar het is natuurlijk een leuke geste. Land van Ravenstein, de Vrijstaat herrezen. Prachtig toch!

Het 24e lintje.

Aan de Marktstraat in het centrum van Ravenstein hebben we met een etentje in restaurant 'De Keurvorst' een punt gezet achter een zeer geslaagde fietstocht. Volgend jaar hebben wij bij leven en welzijn de organisatie van de vijfentwintigste fietstocht op ons genomen die Ad, mag ik aannemen, met een zilveren lintje zal gaan belonen. Maar dat duurt nog even, we zullen het zien!

een midweekje op de Poolster

De fraaie Lemsteraak 'Poolster' in jachthaven 'Lemmer Binnen' was een midweek lang behalve leeshut ook onze uitgangspositie voor een drietal leuke tripjes in Gaasterland, Oranjewoud en Leeuwarden.
Allereerst een fietstochtje naar molen 't Zwaantje nabij Nijemirdum. Een in aanleg uit ca. 1790 daterende poldermolen, in de Huitebuursterpolder tussen Nijemirdum en de IJsselmeerdijk. De fraai gelegen en gerestaureerde molen is als rijksmonument nog altijd een maalvaardige poldermolen.

Tentoonstelling 'Oase Oranjewoud' in Museum Belvédère was ons volgende uitje. Een gevarieerde tentoonstelling over natuur en natuurbeleving. Moderne eigentijdse beeldende kunst met flora en fauna als onderwerp. Tijdens de wandeling na afloop door het plaatselijk welig tierende riet en struikgewas in Landgoed Oranjewoud, voelde ik me min of meer een amateur veldbioloog alla Jac. P. Thijsse.

Vervolgens was een bezoek aan Leeuwarden, dit jaar culturele hoofdstad van Europa, ons doel. Samen met onze gasten Jeanette en Geert wilden we Escher bekijken, maar die vlieger ging niet op. Vollebak, we hadden van te voren tickets moeten bestellen, we konden er niet meer bij. Een bezoekje aan het geboortehuis van de wereldberoemde graficus in de Princessehof, waar ook het Keramiekmuseum in gevestigd is, zat er nog net in. En passant hebben we daar natuurlijk ook veel keramiek bewonderd.
In de binnentuin van het voormalige Aegongebouw hebben we daarna het Waterpanorama bekeken. De curve van hoog- naar laagwater in de Waddenzee geschilderd in een rondlopend panorama door de kunstenaars Irem Kaneli en Stijn Smit met verschillende soorten klei uit het waddengebied. Verder was er ook nog een Aquatheek te bewonderen, een stellage met honderden potjes water overal vandaan. Heel bijzonder.

Terug in Lemmer hebben we in 'Beachclub Lemmer' de inwendige mens versterkt. Een rumoerige maar gezellige tent waar we lekker gegeten hebben. Na nog een bakje koffie in de 'Poolster' zijn onze gasten huiswaarts gekeerd, en hebben wij onze leesbril nog maar een poosje opgezet.