Aralmeer versus tuinvijvertje

Het huidige Aralmeer.

Van het Aralmeer op de grens tussen Kazachstan en Oezbekistan is nog geen 10% over van het oorspronkelijke oppervlak. Deze krimp is één van de beruchtste door de mens veroorzaakte ecologische rampen in onze tijd. Met een oppervlak van ruim twee keer Nederland was het meer tot in de jaren zeventig van de vorige eeuw nog één van de grootste meren ter wereld. Het Aralmeer was een grote bron van inkomen en voedsel in de regio. Het is misgegaan toen de regering van de voormalige Sovjet-Unie had besloten om de rivieren die het meer voedden om te leiden, om zo de grote katoenvelden van Oezbekistan en Kazachstan van water te kunnen voorzien. Het desastreuze gevolg was dat het meer alsmaar kleiner werd en veel mensen de dupe, maar dat niet alleen, de opgedroogde vlakten waren waardeloos als landbouwgrond door het grote zout en gifgehalte. Veel mensen in de regio kwamen niet alleen zonder werkgelegenheid te zitten, maar werden ook nog eens ernstig ziek. Schepen in voormalige vissershavens liggen nu ver van het water weg te roesten in een desolate gif-woestijn!

Gedachten die zomaar in mij opkwamen toen ik mijn vijvertje er half leeg gebaggerd bij zag liggen. Een nogal gechargeerde vergelijking, maar daar hou ik zo af en toe wel van. Ons vijvertje droogde niet op door het wegvallen van natuurlijke voedingsbronnen, maar juist door het wegvallen van het behoud daarvan, m.a.w. lekkage! Hoe vaak en hard het ook regende, en hoe vaak we ook bijvulden, de waterstand in ons vijvertje kwam zelden of nooit meer op het oorspronkelijke niveau. Uiteindelijk kwamen wij er al baggerend achter op welk niveau het lek, of de lekken zich moesten bevinden. We vonden er tien, waarschijnlijk veroorzaakt door reigers toen ze bij het verschalken van een visje door de inmiddels behoorlijk bros geworden vijverfolie prikten. De hele vijver vervangen zag ik nog even niet zitten, plakken dus. In tegenstelling tot het verre Aralmeer, is ons vijvertje inmiddels weer op het oorspronkelijke niveau teruggebracht. De tijd zal ons leren of we lekken over het hoofd hebben gezien!