zondag, februari 19, 2017

de old boys A'dam in Abcoude


Komend vanaf Weesp, waar ik mijn oude vriend Ab had opgepikt, namen we bij Driemond de afslag naar Abcoude. Via de linkeroever van het Gein, één van de mooiste riviertjes van Nederland, meanderden we in het sfeervolle schemerlicht met het boerenstroompje mee. Nederland op z'n mooist, de knotwilgen, de oude boerderijen en molens. Maar in de verte, aan de overkant van het Gein, de silhouetten van Amsterdam-Zuidoost, dat als een dreigende gletsjer het eeuwen oude landschap lijkt op te slokken. Een landschap dat in alle toonaarden is bejubeld door menig kunstenaar. Mondriaan, Olie, Thijsse, Nescio en vele anderen hebben het landschap langs de oevers van het Gein geschilderd, gefotografeerd en beschreven. Een mooi maar kwetsbaar landschap, altijd al geweest, toen Nescio tijdens één van zijn vele wandelingen in deze omgeving werd geconfronteerd met een een rij gekapte bomen, ontschoot hem de uitspraak 'God zal ze eeuwig gloeiend nakend in de hel sansodemirakelen'.

Prachtig, wat een uitspraak, ik kan daar in meeleven. Maar goed, ondanks de dreiging van de grote stad in de verte, is het ongeveer 6 km lange riviertje gelukkig ook in onze tijd nog schilderachtig en betoverend mooi. Het Gein mond in Abcoude uit in de Angstel, nog zo'n schilderachtig riviertje, meanderend tussen de Vecht en het Abcoudermeer.
Maar daarover misschien later meer, voorlopig waren we in de plaats van bestemming aangekomen. 'Café Restaurant de Eendracht' aan de Hoogstraat nabij het bruggetje over de Angstel was snel gevonden. En zo zaten we even later geheel conform afspraak met z'n zevenen aan de lange stamtafel te ouwehoeren. Zeven oude studievrienden en collega's uit de Amsterdamse architectenscene van de jaren 70, beginjaren 80 van de vorige eeuw. Een paar jongens zie en spreek ik nog vrij regelmatig, anderen slechts eens in de paar jaar, maar dat maakt geen bal uit. Oud en vertrouwt was het weer, alsof we elkaar gisteren nog hadden gezien en gesproken. Dankbaar onderwerp tegenwoordig is de uitwisseling van gegevens over de status van ieders gezondheid, daar hadden we het vroeger toch nooit over. Maar ja nu de gemiddelde leeftijd van ons zevenen rond de 74 jaar ligt is het toch een beetje anders. Behalve architectuur en vrouwen kwam van alles ter sprake, de één heeft een pilletje zus, de ander een pilletje zo, maar evengoed vloeide de wijn en het bier als vanouds, en was het met een portie bitterballen super gezellig. De knolselderij daarna met truffelsoep als voorafje en de gebakken zalmfilet met geroosterde pastinaak, wortel, rode wijnboter en limoen als hoofdgerecht, zette wat mij betreft de kroon op de avond. Na de koffie zo rond halfelf, reden Ab en ik langs het Gein weer gezellig huiswaarts.

Geen opmerkingen: