dinsdag, januari 31, 2017

een markant palet in Nunspeet


De oorspronkelijk uit Enkhuizen afkomstige Nunspeter Jos Lussenburg (1889-1975) was een man die zowel talent had voor muziek als schilderen. Echter een infectie aan zijn linker wijsvinger zorgde er in 1923 voor dat hij zijn talent voor uitvoerend musicus, hij speelde viool, niet verder kon ontwikkelen en moest laten varen. Vanaf dat moment legde hij zich primair toe op de schilderkunst. Hij ontwikkelde vanuit het impressionisme een geheel eigen karakteristieke en expressieve stijl. Hij schilderde van alles, van Veluwse figuren tot naakten en landschappen, maar vooral veel zeegezichten, schepen en doorleefde vissersportretten. Vanuit zijn jeugdjaren voelde hij zich immer verbonden met de voormalige Zuiderzee. Pas hebben we het één en ander gezien in de tentoonstelling 'Jos Lussenburg Markant Palet' in het Noord-Veluws Museum in Nunspeet, heel mooi!

zaterdag, januari 28, 2017

Gepakt in de grote versneller!


In de stukjes 'Leven I, II en III' van resp. 25/1'10, 14/12'11 en 7/7'12 heb ik het o.m. over de grote CERN deeltjesversneller in Genève. Maar sinds het Higgs-boson of Goddeeltje in 2012 is aangetoond, staat mijn belangstelling voor het wel en wee van de deeltjesversneller in Genève op een laag pitje. Wat daar sindsdien nog meer is ontdekt in de wereld van de fysica zou ik niet weten. Maar ik heb wel begrepen dat het CERN voor menig fysicus nog immer een bron is waaruit een eindeloze stroom aan gegevens wordt geput. Er wordt zelfs gesproken over de bouw van een nieuwe deeltjesversneller die viermaal zo groot is als de huidige versneller die een omtrek heeft van 27 km. Maar dit terzijde, de eigenlijke reden waarom ik weer over het CERN begin, kwam door een artikel over o.m. deeltjesfysica van Martijn van Calmthout dat ik vanmorgen las in Sir Edmund, de wetenschappelijke bijlage van de Volkskrant.

Gebotst met de wetenschap. Op 20 november viel om 22.42 uur de grote CERN-versneller uit. Kortsluiting. De steenmarter die dat deed, ligt vanaf vandaag in een Rotterdams museum.

Een miljarden verslindend project, waar werkelijk kosten nog moeite mee worden gespaard! Maar dat zomaar door slechts één simpel steenmartertje een etmaal kan worden lam gelegd, dat zijn nog eens berichten! En het was niet de eerste keer dat dit gebeurde, ook in het voorjaar van 2016 was iets dergelijks al voorgekomen. Het beestje heeft zijn daad met de dood moeten bekopen, wat wil je, een stroomstoot van 18000 volt! Maar het verschroeide lijfje is evengoed geprepareerd en toegevoegd aan de collectie van 'dode dieren met een verhaal' in Natuur Historisch Museum Rotterdam. Het steenmartertje ligt daar in het illustere gezelschap van een Traumameeuw, een domino-mus, een McFlurry-egel, een Tweede Kamermuis en een Homoseksuele Necrofiele Eend, allemaal dood met een verhaal. Mooi voor het museum!
Maar het CERN is natuurlijk een ander verhaal. Steenmarters zijn niet zeldzaam in de omgeving van Genève. Ze zijn er bekende boosdoeners die elektrische aansluitingen en remleidingen van auto's doorknagen. Direct na de kortsluiting schijnt hoofdtheoreticus John Ellis van CERN te hebben geïnformeerd of de hoogspanningsstations niet beter beveiligd moesten worden. Die staan nu bovengronds en in de open lucht, met alleen een hoog hek eromheen. Een simpele maar terechte vraag lijkt mij, ben benieuwd hoe ze dat gaan aanpakken.

maandag, januari 23, 2017

een enerverende zaterdag.....


De tickets voor het Donkere Dagen Festival van afgelopen zaterdag op en rond de Vischmarkt in Harderwijk hadden we al een tijdje in huis. We hadden gekozen voor de z.g. Orion route d.w.z. in drie verschillende huiskamers zouden we vanaf 19.30 uur te horen krijgen Maarten Keesman & Roel Hazendonk (Jazz), Haan & Hoogeboom (kleinkunst) en Charlotte van der Putten & Christa Bornhijm (klassiek). Maar voor het zover was hadden we de hele zaterdag nog voor ons. Het zonnige, windstille weer nodigde ons uit voor een stevige wandeling. Een rondje Uddelermeer leek ons wel wat, vaak zat langs gereden, maar een wandeling in die contreien was er tot op heden nog niet van gekomen. Een goed plan vonden we zelf.

(Het Uddelermeer, dat 17 meter diep schijnt te zijn, vormt de bron van de Hierdensche Beek, het is waarschijnlijk ontstaan als een z.g. pingoruine of ijskernheuvel. In het geval van het Uddelmeer gebeurde dit tijdens het Saalien, een van de laatste ijstijden. Na het smelten van de ijskern bleef alleen het gat over, dat het huidige Uddelermeer vormt).

Nadat we de auto hadden geparkeerd, begonnen we met frisse moed aan onze wandeling. Prachtig hoe het licht bevroren meer erbij lag, gestold landschap. Foto, vastleggen zo'n moment! Ineens gleed ik uit en lag ik op de grond met mijn linkervoet in een verontrustende knik. Ik had ook een duidelijke knak gehoord, er moet wel iets gebroken zijn was mijn eerste conclusie. Overeind komen was geen optie, de pijn was amper te harden. Daar lag ik dan deel uitmakend van het gestolde landschap. 112 werd gebeld, bezorgde mensen kwamen met dekentjes aanlopen, het wachten op de ambulance duurde echter niet lang. Vermoedelijk geen botbreuk werd gezegd, maar gescheurde enkelbanden. Een half uurtje later werd ik door Joke in een rolstoeltje de huisartsenpost van ziekenhuis St. Jansdal in Harderwijk binnengereden, en kreeg ik een mooi drukverbandje om mijn geblesseerde enkel aangemeten. Voorlopig een aantal dagen volledig rust houden was de boodschap!

Joke is 's avonds maar alleen naar het Donkere Dagen Festival gegaan, en ik heb op de bank naar 'The Living Daylights' liggen kijken, een James Bondfilm uit 1987 met Timothy Dalton, Jeroen Krabbé en Maryam d'Abo in de hoofdrollen, die ik nu geloof ik wel drie keer gezien heb. Na afloop kwam Joke met Jeannette en Geert, die ze op het DDF tegen het lijf gelopen was, mij een hart onder de riem steken en hebben we een borrel genomen op de geneugten des levens.

vrijdag, januari 20, 2017

ultieme non-stop solozeilrace IV


In 'ultieme non-stop solozeilrace II' van 4 december 2016 schreef ik dat beide koplopers van de race de zuidelijke Indische Oceaan bijna achter zich hadden. De Pacific en de Atlantische Oceaan tot aan de finish in de Franse kustplaats Les Sables d'Olonnelag lag nog helemaal voor ze. Gisteren, 19 januari j.l. finishte de 39- jarige Fransman Armel Le Cleác'h in zijn BANQUE POPULAIRE VIII als eerste na 74 dagen, 3 uur, 35 minuten en 46 seconden. Daarmee was hij bijna 4 dagen sneller de wereld rond dan Francois Gabart, die in de vorige Vendée Globe (2012-2013) er 78 dagen, 2 uur, 16 minuten en 40 seconden overdeed. (Zie daarover meer in mijn stukje 'finish VG' van 28 januari 2013).


D74 : Arrival of the winner : Armel Le Cléac'h... door VendeeGlobeTV

Tweede werd de 42- jarige Brit Alex Thomson in zijn snelle HUGO BOSS. Hij deed er 74 dagen, 19 uur, 35 minuten en 15 seconden over. Hij verloor in december zijn stuurboord foil door een aanvaring met een onbekend object. Bij koersen over stuurboord kon hij zodoende geen topsnelheid meer ontwikkelen. Evengoed heeft hij een zeer respectabele tijd neergezet. De spanning in de wedstrijd tussen beide koplopers was vaak om te snijden.
Aanvankelijk zeilden ze wisselend op kop, maar kort voor de ronding van Kaap Hoorn had Le Cléac'h toch een voorsprong op Thomson van ruim 800 mijl opgebouwd. Echter op de Atlantische Oceaan zag Le Cleác'h die voorsprong door allerlei omstandigheden weer verdampen. Met nog slechts een voorsprong van amper 35 mijl op één dag vóór de finish liep de spanning hoog op. Maar uiteindelijk wist de Fransman toch nog weer ruimschoots op kop te blijven.

Op het moment dat ik dit schrijf zijn er nog 16 solozeilers in de race, onder wie Pieter Heerema. De 65-jarige topman van het offshorebedrijf Heerema zit met zijn 'no way back' nog op de pacific en moet Kaap Hoorn nog ronden. Hij ligt op de 17e positie als één na laatste in de race, en heeft nog ruim 7.500 mijl te gaan. Hij finisht als alles goed blijft gaan vermoedelijk eind februari. Tot nu zijn er 11 van de 29 deelnemers om allerlei reden uitgevallen.

donderdag, januari 19, 2017

zorg en welzijn in Zaltbommel


In het in 2011 in gebruik genomen schoolgebouw 'De Waard' van het Cambium College in Zaltbommel hebben ze ook een sector Zorg & Welzijn. Leerlingen die later een beroep willen uitoefenen in o.a. welzijnswerk, horeca, facilitaire dienstverlening, toerisme of sport kunnen daar terecht voor een passende opleiding. Tot dat doel hebben ze in het prachtige schoolgebouw, gebouwd naar een ontwerp van architectenbureau Van de Berg, Kruisheer, Elffers uit Rotterdam, o.a. voor praktijkoefeningen in de horeca een restaurantje met een moderne en goed geoutilleerde keuken. Twee keer in de week, op dinsdag en donderdag, kunnen mensen van buiten daar voor de lunch terecht voor een door de leerlingen samengesteld en opgediend 3-gangen menu. Mooi initiatief van het Cambium College, en een verrassing voor ons, toen we eergisteren in Zaltbommel tijdens ons bezoek aan Will en Ad werden meegenomen, en op zo'n heerlijke educatieve superhap werden getrakteerd. Wat mij overigens wel opviel was de leeftijd van de clientèle, confronterend eigenlijk, gevoelsmatig accentueerde de grijze golf in het restaurantje de afstand nog eens tot de alom aanwezige jeugd. We vormden a.h.w. een getto in de gemeenschap. Hoewel de benaming oase de werkelijkheid uiteraard meer recht doet, de oudjes werden voor €. 5,00 p.p. bediend als prinsen en prinsessen!

woensdag, januari 18, 2017

Wezeps pinetum / arboretum


De poort naar 't Vinkennest.
Links tegenover het landhuis 'IJsselvliedt', aan de overkant van de Zuiderzeestraatweg, staat een fraaie door Haagbeuken gevormde poort. Het is de toegangspoort naar 't Vinkennest, een arboretum en pinetum, behorend bij landgoed 'IJsselvliedt'. Er staan in 't Vinkennest veel verschillende en bijzondere soorten bomen en struiken. Eén van de mooiste gedeelten van dit wandelgebiedje vind ik het z.g. pinetum, een gedeelte waar enkel alleen naaktzadigen staan. Allerlei soorten naaldbomen en coniferen, waaronder ook de uit Californië afkomstige mammoetboom, ofwel de Sequoiadendron Gianteum. Een soort die wel 100 meter hoog kan worden en 3500 jaar oud. Of de twee, hier in 1927 aangeplante mammoetbomen deze hoogte en leeftijd ook gaan halen valt nog te bezien, wij zullen het in elk geval nooit te weten komen.
Verderop in het weiland, geheel buiten pinetum / arboretum 't Vinkennest, valt het oog op iets moois van geheel andere orde. De in ca. 1825 gebouwde duiventil, eveneens behorend bij landgoed 'IJsselvliedt'. Een stenen rechthoekige kast op vier palen met een torentje waarin vlieggaten zitten. En bovenop de duiventil staat een windwijzer met windvaan. Een in architectuurhistorisch opzicht beschermingswaardig bouwwerk, een voorbeeld van een 19de-eeuwse duiventil van het zogenaamde hooibergtype. Een prachtig bouwwerkje dat in het verleden terecht als gemeentelijk monument is aangewezen, en als zodanig wordt onderhouden!

zaterdag, januari 14, 2017

de nieuwe brug in Amsterdam


Afgelopen week heeft het Amsterdamse college van burgemeester en wethouders de knoop doorgehakt. Er komt een brug over het IJ! Weliswaar mogen de inwoners zich eerst nog uitspreken over de plannen en moet ook de gemeenteraad nog een besluit nemen, maar de brug gaat er komen. Het alsmaar toenemend aantal mensen dat van het centrum naar noord moet en andersom, kan niet alleen met tunnels, metro en veerponten worden opgevangen. Op termijn zal er zeer waarschijnlijk ook nog een tweede brug bijkomen. Als ik het goed begrepen heb, zal de eerste nieuwe oeververbinding voor fietsers, voetgangers en openbaar vervoer tussen het Java-eiland, ten oosten van het Centraal Station, en de noordelijke oever in het verlengde van de Jan Schaeferbrug (2000) komen te liggen. Het bijzondere van de Jan Schaeferbrug is dat de af- en toeritten rücksichtslos dwars door het monumentale 'Pakhuis De Zwijger' aan de Piet Heinkade heen zijn gehakt. Daarover meer in mijn blogarchief 'herbestemmingen' van 6 februari 2010. De tweede brug zal t.z.t. naar alle waarschijnlijkheid ten westen van het Centraal Station worden gesitueerd. Details over hoogte, opritten, uitvoering e.d. zullen op latere momenten aan de orde komen. Het één en ander zal allemaal nog niet zo eenvoudig zijn om te realiseren, want het is op het IJ, zoals je op onderstaand filmpje kan zien, altijd een drukte van belang!

woensdag, januari 11, 2017

wandeling op wegen en paden


Welkom op 'Landgoed Groot Dasselaar', vrij wandelen op wegen en paden. We zagen het bord in het voorbij gaan staan vanaf de Waterweg in Putten, recht tegenover de Volenbekerweg. 'Landgoed Groot Dasselaar'? Stop, even kijken! Het agrarisch landschap liet echter weinig te raden over. Voor ons in de verte de A28, die goed te horen was, daarvoor, een eindje links van het pad, zo te zien het enige, een boerderij waar ze naar de geur te oordelen kalveren of varkens hielden. Voor ons, iets meer naar rechts een prachtige boerderij met een klassiek wit voorhuis, omzoomt door hoge knoestige eiken. Dat moet dan wel 'Groot Dasselaar' zijn, meer was er niet. Rechts van ons zetten een drietal reetjes het van schrik op een rennen, mooi die witte achterkanten van die beesten, spiegels worden ze geloof ik genoemd. Drie witte stipjes, met een rotgang verdwenen ze in de verte. Prachtig ook die donkere grillige ongenaakbare silhouetten van die oude eiken. Zomers vind ik ze mooi, maar in de winter tegen het grijze zwerk vind ik ze minstens zo mooi. Oude karakteristieke structuren! Aangekomen bij 'Groot Dasselaar', een andere bestemming was er niet, hebben we boerderij en schuur van dichtbij bekeken. Mooi en opvallend nieuw allemaal! Terwijl we van een afstand dachten dat we tegen een eeuwenoude boerderij aankeken. Thuis kwam ik er googelend achter, dat die in 2010 in vlammen was opgegaan. Boerderij 'Groot Dasselaar' blijkt nog niet zolang geleden weer te zijn herbouwd, mooi gedaan ook. In omgekeerde volgorde zijn we over het enige pad terug naar de parkeerplaats gewandeld. Toch wel leuk zo'n vrij heen en weer wandelingetje!

dinsdag, januari 10, 2017

Natuur in Caribisch Nederland


Advertentie in 'de Volkskrant' van  zaterdag 7 januari 2017.
Onlangs viel mijn oog in de krant op nevenstaande advertentie van Wageningen University & Research. WUR is de combinatie van universiteit en commerciële onderzoeksinstituten in Wageningen. Dat is mooi, maar mijn nieuwsgierigheid werd allereerst gewekt door het item 'Regenwoud van de zee'. De Sababank, in het Caribisch gebied, een ondiepte in de oceaan met alle elementen van een atol, en die analoog aan de grote regenwouden op het land, zich kenmerkt door de hoge biodiversiteit en het grote aantal diersoorten dat er leeft. Met een oppervlak van ongeveer 2200 km2 is de top van deze onderzeese berg, die op twintig tot veertig meter onder zeeniveau ligt, het grootste natuurgebied dat sinds 2010 als zogenaamd EEZ gebied (Nederlandse Exclusieve Economische Zone) volledig onder verantwoordelijkheid van de Nederlandse staat valt. Daartoe is destijds door EZ een natuurbeleidsplan aangenomen, dat stoelt op de wet grondslagen natuurbescherming en -beheer BES. Uitgangspunt voor het natuurbeleidsplan zijn de internationale verdragen, conventies en regionale overeenkomsten waaraan het Koninkrijk zich gecommitteerd heeft, en nationale wetgeving op het terrein van natuur en biodiversiteit in Caribisch Nederland. Het natuurbeleidsplan voor de periode 2013-2017 biedt als zodanig een kader voor een gedegen beheer en duurzaam gebruik van de natuur in Caribisch Nederland.

Het één en ander heeft tot doel dat de natuur op en rondom de Caribische eilanden duurzaam kan worden benut, en wel zodanig dat de ecologische systemen en ecosysteemdiensten in stand worden gehouden. Het natuurbeleidsplan heeft reeds geresulteerd in enkele beschermingsmaatregelen van niveau. De visserij in het gebied is aan banden gelegd en grote olietankers, die op het naburige Sint-Eustatius varen, mogen er niet ankeren.

Logo Natura 2000.
Dichter bij huis heeft de Nederlandse staat nog een EEZ gebied waar ze verantwoordelijk voor is, en wel de Klaverbank in de Noordzee. (Zie o.a. ook in mijn blogarchief stukje 'Klaverbank' van 8 oktober 2011). Het Natura 2000 gebied, een natuurgebied van om en nabij 1235 km2 op volle zee, wordt door de Nederlandse staat geheel conform Europese afspraken beschermt. Anders ligt dat met de Oostvaardersplassen, een Natura 2000 gebied van amper 60 km2. (Zie in blogarchief stukje 'de Serengeti in de Flevopolder' van 7 januari 2017). Eind 2016 is het beheer van dit gebiedje door het rijk aan de provincie Flevoland overgedragen. En wat zie je, alsof ze er op hebben gewacht, onder aanvoering van de SGP en de VVD worden er in de provincie nu al plannen besproken die denk ik niet of nauwelijks te rijmen zijn met het Natura 2000 beleid. Onder het mom van meer balans brengen in het gebied, stellen ze voor om grote aantallen grazers af te schieten. Verder willen ze meer mogelijkheden voor recreatie bieden o.a. middels hotels en recreatiewoningen. Of bioloog en natuurbeschermer Frans Vera, de grondlegger van natuurgebied de Oostvaardersplassen, het met zijn mening altijd bij het rechte eind heeft kan ik eerlijk gezegd moeilijk beoordelen, maar hotels en recreatiewoningen vind ik gevoelsmatig absoluut niet in dit kleine en kwetsbare Natura 2000 gebiedje thuis horen.

zaterdag, januari 07, 2017

de Serengeti in de Flevopolder


De 'Serengeti' in Afrika ligt met een totaal oppervlak van ca. 30.000 km2 voor 80% in Tanzania en 20% in Kenia. Er leven ongeveer 1,6 miljoen grote grazers en duizenden roofdieren in dit eindeloze gebied, dat ongeveer 1/3 deel van Nederland beslaat. Natuurgebied de 'Oostvaardersplassen' in de Flevopolder tussen Almere en Lelystad heeft een totaal oppervlak van ca. 60 km2 waarvan 16 km2 open water, 20 km2 riet en 24 km2 gras en bos is. Er leven enkele duizenden grote grazers, en behalve een behoorlijke vossenpopulatie, geen grote roofdieren in dit natuurgebiedje, dat door sommigen hoopvol de 'Serengeti in de polder' wordt genoemd, en dat in 2013 zo prachtig is verfilmd als 'De Nieuwe Wildernis'.



De aanhoudende discussies over hoe om te gaan met het beheer over de wilde dieren in de Oostvaardersplassen, in het bijzonder met grote grazers als konikpaarden, edelherten en heckrunderen, brengt de gemoederen elke winter weer in vertwijfeling. Bij gebrek aan voedsel en roofdieren leggen veel zieke en verzwakte dieren, jong en oud, in dit jaargetij het loodje. Het zijn schrijnende beelden om te zien! Maar volgens internationale deskundigen is het gebied toch groot genoeg voor een ecosysteem dat zichzelf in stand kan houden, inclusief de grote grazers!

Maar de SGP en de VVD van de provincie Flevoland, die sinds 1 januari j.l. de verantwoordelijkheid voor het welzijn van de grazers heeft overgenomen van de staat, wil daar niet aan. Ze willen een groot deel van de grazers afknallen! De grazers die overblijven hebben dan voldoende te eten, bovendien zou het gunstig uitpakken voor de vogelstand. Verder hebben ze ook nog het plan geopperd om meer toeristen in het gebied toe te laten. Daartoe moeten er hotels, lodges en recreatiewoningen worden gebouwd in de serengeti van de lage landen! Misschien een ideetje voor Landal of Sunparks. Maar gelukkig hebben we de film 'De Nieuwe Wildernis' nog, kunnen we over pakweg 10 jaar of iets langer in ieder geval nog zien hoe het was, voordat de Oostvaardersplassen een suffig recreatiepark werd!

donderdag, januari 05, 2017

ultieme non-stop solozeilrace III


Zo weer een maandje verder in de VendéeGlobe, de zeilrace rond de wereld. (Zie ook mijn eerdere stukjes hierover t.w. 'ultieme non-stop solozeilrace I en II' van resp. 4/11'16 en 4/12'16). Koploper, de Fransman Armel le Cléac'h dendert op de Atlantische Oceaan momenteel met 20,8 knopen richting finish op nog 3783 nm te gaan, nummer twee, de Brit Alex Thomson zit ongeveer 324 nm achter hem. Pieter Heerema is nummer 17 in de race, de één na laatste plaats op dit moment. Hij zeilt nabij New Zealand op 7993 nm achter de koploper, zeg maar de afstand van de hele Stille Oceaan en de halve Atlantische Oceaan. Maar hij is ondertussen, ondanks alle problemen met zijn stuurautomaat, al wel over de helft van de race. Hij vaart zo te zien nu lekker door, hoewel het denk ik harder zou kunnen met zo'n schip. Maar de 65 jarige Nederlander vaart op zeker, hij doet niet mee om te winnen, maar wel om de race te volbrengen. Niet zo gek lijkt mij, immers van de in totaal 29 deelnemers zijn er op dit moment door allerlei oorzaken al 11 uitgevallen. Maar tot de finish in Les Sables d'Olonne in Bretagne is nog wel 11776 nm ofwel 21809 km!

zondag, januari 01, 2017

Mijn koffiedikkijker pur sang!


Striptekenaar Peter de Wit (1958) en zijn psychiatertje Sigmund, die lelijke gnoom, excelleren met falende managers en tobbende moeders. Een breed scala aan sores zijn in de strip, die sinds 3 januari 1994 dagelijks in de Volkskrant verschijnt, al blootgelegd. Daarbij maakt het psychiatertje in zijn diagnoses vaak op een weinig subtiele manier misbruik van de zwakheden van zijn patiënten. Van alle vaste patiënten in de strip, is Baltus mijn favoriete type. Heel vermakelijk altijd, die halve gare hypochonder. Dat malle hoofd met hoedje, stropdas en stofjas, ik zie hem zo voor me. In café de 'Eland' in A'dam, waar ik vroeger nogal eens kwam aan het eind van een werkdag, zat vaak zo'n ietwat morsig figuur van gevorderde leeftijd achter z'n pikketanisje quasi betrokken over van alles en nog wat te peinzen en te veinzen.