De expositie 'Met huid en haar', portretten van Annemarie Busschers in ons geliefde kasteel 'Het Nijenhuis', hebben we gisteren eigenlijk iets te snel bekeken. Niet zozeer omdat het de moeite niet waard was, maar het weer was eigenlijk te mooi om binnen te blijven, bovendien waren we door de gebeurtenissen van de laatste dagen, in ons hoofd teveel met andere zaken bezig. Maar we hebben natuurlijk wel wat gezien, en dat was mooi en van grote kwaliteit. Trouwens mooi in de betekenis van aantrekkelijk of aangenaam zijn Busschers portretten niet: 'Ik schilder niet om ego's te strelen' zegt ze zelf. De kunst van Busschers verkondigt geen ideaal maar waarheid, realisme in de breedste zin van het woord, zowel stilistisch als inhoudelijk. Ze toont de mens in zijn meest kwetsbare hoedanigheid. Toch is er niet zozeer sprake van ontluistering als wel van troost: niemand is perfect!
In de tuinzaal van kasteel het Nijenhuis hebben we ook nog even de tentoonstelling ‘Caspar Berger – VIVO’ gezien. Berger (Utrecht, 1965) toonde daar stukken uit zijn projecten Skeleton en Universe. In de beeldentuin bij het kasteel staat sinds eind augustus zijn ‘Ego Vivo/Self-Portrait-25’ opgesteld. Bijzonder wat Berger doet, hij maakt beelden die zijn geïnspireerd door zijn eigen skelet dat hij middels een MRI scan in detail heeft leren kennen. Mooi, alhoewel? Ik kom er denk ik nog wel een keer op terug.
Mooi is dan misschien niet de juiste typering voor de kunst van Berger, voor de wandeling in de nabije omgeving van kasteel 'Het Nijenhuis' was dat zeker wel het geval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten