Eilanden

De voorbereiding van ons tripje naar de 'Eilanden' zoals ik dit stukje maar noem, heb ik j.l. 2 april al min of meer beschreven in 'Eire'. Maandag 27 mei j.l. om 14.30 uur was het zover, onder een strak wolken loos zwerk gingen aan de kade van Hoek van Holland de trossen los van de Stena Hollandica , en voeren we langzaam over de Nieuwe Waterweg het ruime sop tegemoet.
Van Hoek van Holland naar Harwich was op een kwartier na 7 uur varen. Rond 20.00 uur Engelse tijd meerden we af in Harwich, en ruim een uurtje later zaten we op onze kamer in het Premier Inn hotel in het centrum van Ipswich. Na het ontbijt de andere morgen, zijn we gelijk vertrokken richting Londen om daar een paar dagen door te brengen. Rond het middaguur reden we in de stromende regen Londen binnen, waar we in de Southwark Street nabij museum 'Tate Modern' wederom een Premier Inn hotel vonden, en nog wel met een parkeerplaats ook.

Omgeving Premier Inn Hotel in Londen.

Bij de Southwark Bridge in Londen.

De rest van de dag hebben grotendeels in museum 'Tate Modern' doorgebracht. We hadden eigenlijk wel meer willen doen, maar de regen speelde ons parten. 's Morgens onderweg naar Londen hadden we vanuit de auto de 115 meter hoge toren van kunstenaar Anish Kapoor al gezien, die daar in het Olympic Park in Londen Stratford is gebouwd i.v.m. de Olympische Spelen vorig jaar in Londen. (Zie o.a. mijn stukje 'uitkijktorentje' van 31 mei 2012) We hadden de toren eigenlijk nog willen beklimmen, maar hebben het maar zo gelaten. Voorlopig had de wijk Bankside in het Southwark gebied ons na 'Tate Modern' voldoende te bieden. Een prachtige wijk op de zuidelijke oever van de Thames, tussen Blackfriars Bridge en London Bridge. Te voet is de wijk ook goed bereikbaar vanaf de noordoever van de rivier via de fraaie Millennium Bridge. Ondanks de regen, die aan het eind van de middag gelukkig iets minder werd, hebben we daar langs de rivier gewandeld, vanwaar we een prachtig zicht hadden op een aantal boeiende gebouwen, waaronder Southwark Cathedral, de herbouwde historische theaters, Globe Theatre en The Rose en uiteraard het museum 'Tate Modern'. In Pizzaexpress, een trendy Italiaans restaurant aan de Thames, hebben we 's avonds een culinair puntje achter deze regenachtige dag gezet. Na een heerlijke nachtrust, onze kamer had een venster op een binnenplaats waar het werkelijk doodstil was, en dat midden in een grote wereldstad, stonden we de andere dag verkwikt op.

Na een ochtendwandelingetje hebben we in de stad ontbeten. We waren dan wel verkwikt opgestaan, maar nog niet verzadigd. De prijs die ze in ons hotel boven de toch al pittige kamerprijs vroegen voor een simpel ontbijtje was zo abominabel, dat we besloten hadden de breakfast elders in de stad te doen. Bovendien ervoeren we die ochtend zo toch ook weer een nieuw stukje Londen. Want we waren namelijk ook van plan in de loop van de ochtend verder, richting westwaarts te trekken, waarmee we uiteraard Londen voorlopig achter ons zouden laten. Aldus geschiedde, via Oxford reden we over de M40/A40 tot even voorbij Cloucester, om uiteindelijk via allerlei kronkelwegen voor de nacht te eindigen in het landelijke Littledean in 'The Belfry Hotel'.

The Belfry Hotel in Littledean.

Behalve dat we daar in het restaurant prima hebben gegeten was er verder weinig te beleven. Op onze kamer hebben we nog wel een tijdje zitten lezen, maar we lagen al gauw onder zeil. De andere morgen zaten we al vroeg aan het 'full English breakfast', wat er trouwens in ging als koek. Nou ja koek, niet te geloven hoe ze daar de dag beginnen, bacon, white pudding, worstjes, gebakken of roerei, witte bonen in tomatensaus, gebakken tomaat, gebakken champignons, diverse sausen, toast met boter, jam, marmelade of honing en verder uiteraard thee of koffie en sinaasappelsap. Voordeel is dat je tot aan de avond bijna niet meer hoeft te eten. Goed, inpakken en wegwezen, verder maar weer. Deze keer via de A40 tot aan Narberth, waar we aan de Moorfield Road onderdak vonden in hotel Plas Hyfryd. Onderweg Aberglasney Gardens bezocht, een tuin aan de A40 ergens tussen de plaatsen Carmarthen en Llandeilo.

Overzicht.

Aberglasney Gardens.

's Avonds hebben we buiten op het terras van ons hotel zitten eten, eindelijk een beetje zomer. Dat was even wat anders dan die paar regenachtige dagen in Londen. Via allerlei prachtige binnenweggetjes zijn we de andere dag naar Fishguard, onze voorlopige eindbestemming in Engeland, gereden. Van daaruit zouden we over een paar dagen met de Stena Line naar Rosslare in Ierland varen. Maar zover was het nog even niet, we hadden nog ruim twee dagen om de prachtige omgeving van Fishguard te verkennen. Op Fishguard Holiday Park hebben we voor twee dagen een compleet ingerichte stacaravan gehuurd, leuk, en zo konden we ons eigen potje ook weer een keer koken.
Fishguard, dat eigenlijk bestaat uit een upper en lower deel, ligt aan de achterzijde van een op het noorden gelegen baai, de 'Fishguard Bay', in het Welsh 'Bae Abergwaun' geheten. Het ligt daar mooi beschut tegen de golven en de heersende westenwinden, en heeft een mild klimaat dat met name in de beschutte delen goed te zien was aan de flora.

De op het noorden gelegen Fishguard Bay in Lower Fishguard.

Zuid-West Wales, een prachtig gebied met mooie uitzichten over de zee en het heuvelachtige landschap. We hebben er aardig wat rondgetrokken, over landelijke holle weggetjes die vaak niet breder waren dan onze auto. Maar zelden ontmoete je een tegenligger, en als het gebeurde was er toevallig net weer een uitwijkmogelijkheid, heel typisch. Ook hebben we in de omgeving van Fishguard weer een paar tuinen bezocht o.a. de eeuwen oude 'Walled Garden' in Manorowen. 'Walled Garden' is een ommuurde tuin van ongeveer een halve hectare, daterend uit 1750. De tuin heeft op dit relatief kleine oppervlak een grote verscheidenheid aan planten. In Llanwnda, een gehucht boven op de hoge kust iets ten zuiden van Fishguard hebben we een eeuwenoud kapelletje bezocht omringd door oude graven. De stilte daar, alleen de wind en de vogels en dat prachtige uitzicht over zee!

St Gwyndaf Church, Lianwnda.

Vertrek 'Stena Europe' uit Fishguard.

Een prachtig gebied, we hadden er eigenlijk net zo goed kunnen blijven. Maar we hadden onze zinnen nou eenmaal ook op Ierland gezet, bovendien hadden we daar al het één en ander besproken en gereserveerd en was de bootreis ook al geboekt. Aldus geschiedde, zondagmiddag rond halfdrie gingen de trossen van de 'Stena Europe' los, en een kleine vier uur later lagen we in Ierland aan de kade van Rosslare afgemeerd. Hotel 'The Rosslare Port Lodge' ons eerste slaapadres in Ierland die we thuis reeds hadden geboekt, was vervolgens snel gevonden. Nadat we ons hadden ingecheckt hebben we in een restaurant elders in Rosslare nog een hapje gegeten, en toen was het wel mooi geweest. Na een stevig ontbijt zijn we de andere morgen naar Dublin vertrokken. Eerst nog een stukje over de N/M11, maar al gauw via allerlei holle weggetjes zo dicht mogelijk langs de kust. Prachtige panorama's ontvouwden zich voor ons oog, en wat een rust. Op een gegeven moment hebben we de stoeltjes maar eens uitgeklapt om daar een tijdje van te genieten. Al verder trekkend verzeilden we geleidelijk aan meer in de invloedssfeer van Dublin en werd het drukker om ons heen. Aanvankelijk probeerden we een hotel te zoeken in het centrum, maar het verkeer nam ons daar even zo in beslag dat we daar maar van af zagen. In Lucan, een buitenwijk van Dublin vonden we aan de Adamstown Road uiteindelijk een prima bed & breakfast.

De Ierse kust nabij Wicklow.

De ierse kust nabij Bray en Dublin.

's Avonds hebben we, nadat we eerst in een aardige pub een maaltje gegeten hadden, op onze kamer middels internet een lijst opgesteld van bezienswaardigheden in Dublin, waar we een paar dagen vooruit wilden trekken.
Daags daarop wilden we 's morgens na het ontbijt net weg rijden richting Dublin, toen we door onze zoon werden gebeld dat E was overleden. Anderhalve week geleden, vlak voor we aan de trip naar de eilanden begonnen, waren we nog bij haar op bezoek geweest. Het onvermijdelijke toch nog onverwachts gebeurd, het greep ons behoorlijk aan. We hadden dit op zo'n korte termijn nog niet verwacht. Ineens hadden we geen zin meer om Dublin in te gaan, ad hoc namen we het besluit richting Galway te rijden. Een autorit van ruim tweehonderd kilometer over een in onze ogen zeer rustige M4/6 leek ons voor dit moment een goede manier van verwerken, even een poosje niks. Toch zijn we nabij Ballinasloe op nog zo'n 60 km vóór Galway maar van de M6 afgeweken, en vervolgden we onze route naar Athenry en Galway over landelijke binnenweggetjes. In Barna, even voorbij Galway hebben we aan de Coast Road voor een paar dagen een huisje gehuurd met uitzicht op zee. Van daar uit hebben we in de streek die ze Connemara noemen prachtige autotochten gemaakt naar o.a. Clifden.

'Aearn' ons huisje voor een paar dagen in Barna.

Nabij Clifden (Connemara).

Een bijzonder mooi maar ook eenzaam en ruig gebied met weinig vegetatie. Veel zeearmen en binnenmeren terwijl het heuvelachtige landschap vaak voor zover het oog reikt bezaaid is met grote en kleine rotsblokken. Prachtig ook hoe je voor je vanaf een hoge heuvel de eenzame weg door het landschap ziet meanderen. Je moet er maar niet aan denken om daar autopech te krijgen.
De volgende pleisterplaats die we in ons eilandentripje hadden gepland was Limerick. Eerst een stukje over de N18 daarna verder over de R462. Aan een meer nabij Kilkishen hebben we de stoeltjes maar weer eens uitgevouwen voor een time out en een kopje koffie. In Limerick besloten we uiteindelijk toch maar niet te blijven. Via de N69 die daar een stuk langs de Mouth of the Shannon loopt, zijn we naar Listowel gereden waar we een hotelletje voor de nacht hebben gevonden. Veel viel daar niet te beleven, we zijn de andere dag dan ook maar gelijk weer verder getrokken. Via Tralee, de N86 en de R560 naar Dingle voor een pitstop. Vervolgens zijn we via de N86, de R571 en de N70 naar Glenbeigh aan de Dingle Bay gereden. Daar hebben we op 'Glenbeigh Caravan Park' voor drie dagen een ingerichte stacaravan gehuurd. Van daaruit weer mooie wandelingen en autotochtjes gemaakt. Dat de 'Ring of Kerry' bekend staat als één van de mooiste gebieden van Ierland kunnen we denk ik wel beamen, alhoewel we uiteraard nog lang niet alles hebben gezien. Prachtig gebied, en natuurlijk helemaal met dat mooie weer waar we nu al bijna twee weken lang van genoten!

Langs de Dingle Bay bij Glenbeigh.

Idem.

Over de N70 reden we tenslotte via Waterville en Kenmare over de R571 naar het huis aan de Kenmare River dat we daar voor een weekje hadden gehuurd. Een riant huis op ca. 16 km ten zuidwesten van Kenmare in the middle of nowhere. Het was er doodstil, alleen de vogels en de wind hoorden we. En niet te vergeten de regen, het weer was enigszins aan het veranderen. Voor het eerst maakten we tijdens onze eilandentrip een paar regendagen mee. Maar ook dat had z'n bekoring, fascinerend hoe je vanaf de oceaan de fronten op je af zag glijden. Door de vaak markante wolkenlijn zag je goed hoe het werkte, hoe zo'n koufront zich als een wig onder de warme luchtlaag opdrong, prachtig. Ik vond het echt genieten van achter het glas en de open haard aan. Evengoed waren we blij dat we daar maar twee regendagen hebben gehad, zodat we van daaruit ook nog een aantal mooie tochtjes hebben kunnen maken.

Een paar regenachtige dagen ...

 maar gelukkig bleef het daarbij.

De veelal subtropische vegetatie om ons huisje.

We genoten elke dag van het fantastische uitzicht.

Uiteraard naar Kenmare waar we ook onze boodschappen moesten doen. En waar we 's avonds een paar keer naar 'The Coachmans' zijn geweest, een gezellige pub waar we live van Irish ballads & folk music hebben genoten. We zijn naar Killarney geweest en hebben verder vanuit ons huisje nabij Tuosist het hele schiereiland Beara doorkruist. Van Lauragh, Adrigole en Castletown tot Garinish Point, Eyeries en Ardgroom om maar wat te noemen. De subtropische plantengroei in de lager gelegen gebieden was bijzonder, maar ook de gigantische hoeveelheid bloeiende rododendronstruiken aan beide zijden van de vaak zeer smalle weggetjes, zorgden voor een heel bijzondere sfeer. Maar ook de haventjes hier en daar en het grillige heuvelachtige landschap met al die schapen en verrassende vergezichten blijven boeien. Je gaat na een paar weken trekken in deze contreien wel een beetje aan het landschap wennen, maar het blijft prachtig.

Een gebied van schiereilanden.

Via Adrigole en Glengarriff verlieten we aan het eind van ons weekje aan de Kenmare River, het schiereiland Beara. Met C en J, die vandaag aan hun Ierland vakantie begonnen, hadden we afgesproken om elkaar in Cork aan het eind van de middag te ontmoeten. Over de R585 kwamen we uiteindelijk via de N22 Cork binnen rijden. We hadden met C en J afgesproken dat we elkaar in 'Killarny Guest House', op ons gezamelijke slaapadres aan de Western Road zouden ontmoeten, wat overigens zonder tomtom even behoorlijk zoeken was. In 'Reidy's Vault Bar' aan de Lancaster Quay hebben we 's avonds onze ontmoeting met een drankje gevierd en er een hapje gegeten. Op onze kamer hebben we vervolgens nog een afzakkertje genomen, en toen zat de dag er weer op.
Na het ontbijt de andere morgen, ging een ieder weer zijns weegs. C en J in zuidwestelijke richting, wij richting Rosslare, vanwaar we 's avonds om negen uur weer met de boot naar Fishguard aan de andere kant van de Ierse Zee zouden vertrekken.

Killarny Guest House in Cork.

Op het terras achter Reidy's Vault Bar in Cork.

Maar zover was het nog even niet. Aanvankelijk over de N25, maar al snel over allerlei binnenweggetjes langs de kust, lieten we Cork achter ons en reden we via Waterford naar Rosslare waar we redelijk op tijd aankwamen. Geen probleem, we hadden een boek bij ons, bovendien hebben we alvorens in te checken, in een plaatselijke pub nog een hapje gegeten. Precies om 21.00 uur gingen de trossen los en voeren we over een vrij woelige zee naar Fishguard, waar we een kwartier na middernacht aankwamen. Waarna we linea recta doorreden naar hotel 'Ivybridge', alwaar we reeds in een eerder stadium al een plaatsje voor de nacht hadden besproken.

Hotel Ivybridge in Goodwick nabij Fishguard.

The Butt & Oyster in Pin Mill aan de Orwell.

Wandeling van Butt & Oyster richting Woolverstone.

Idem.

Na een vroeg een stevig ontbijt in 'Ivybridge' te hebben genoten, hebben we de sokken er flink in gezet. We hadden twee dagen om in Harwich te komen. Een tochtje van rond de 500 km, op zich goed te doen, maar op de heenweg hadden we wel een week over dit stuk gedaan. Via de A40 en A48 kwamen we op de A4. En toen ging het snel, in no time waren we al over de helft. Onderweg kreeg ik op m'n display wel een melding te zien, dat m'n versnellingsbak aan een servicebeurt toe was. M'n garage in Nederland gebeld, waarschijnlijk een computerstoring. Mogelijk, alles functioneerde ook na behoren, dus doorrijden maar. Ter hoogte van Hungerford hebben we de M4 verlaten en zijn we via de A338 naar het stadje Wantage gereden om daar een hotel te zoeken. Dat viel tegen, maar uiteindelijk vonden we nabij Hungerford, een eind terug dus, een hotel. Na een stevige maaltijd in 'The Pheasant Inn' in Hungerford was het weer bedtijd.
Via Oxford en de noordelijke ringwegen van Londen zijn we over de A12 richting Colchester en Harwich gereden. We hadden tijd zat, dus hebben we tussendoor ook ons oude en vertrouwde Butt & Oyster aan de Orwell River nabij Pin Mill bezocht, waar we in het verleden al diverse keren met de 'Felis Onca' en de 'Swing' naar toe waren gezeild. Een prachtig glooiend wandel gebied langs de Orwell River, waar nu alles ook nog eens in de bloei stond.

The Butt & Oyster.

In hotel 'Premier Inn Harwich' hebben we de laatste nacht van deze eilandentrip doorgebracht. De ander morgen lieten we op de 'Stena Britannica' klokslag negen uur de kade van Harwich achter ons. Aanvankelijk was het alleen een beetje heiig op zee, maar al snel voeren we in een dikke mist. Tot aan Hoek van Holland, een kleine zeven uur verder, hebben we dan ook niet veel anders gezien dan een watten deken. Evengoed hebben we genoten van deze zeer rustige oversteek. Einde van een mooie, maar door het overlijden van een heel goede kennis ook getekende vakantie op de eilanden!

Op de 'Stena Britannica', we verlaten Harwich.

5e zondag p.m.

Zondag 26 mei j.l. hadden we de 5e zondag p.m. bij A en M in Zwolle. Een gezamelijke actieviteit die we als broers en zussen met aanhang bij toerbeurten om de drie maanden organiseren. Eigenlijk een proef waar we met z'n vijven een jaar geleden mee begonnen zijn, maar die mogelijk tot een traditie kan uitgroeien. A en M waren voorlopig de laatste, daarna was iedereen aan de beurt geweest. (zie mijn stukjes 1e, 2e, 3e en 4e zondag p.m. van resp. 7/5'12, 28/8'12, 27/11'12 en 25/2'13) Daarna zouden we elkaar laten weten of we er mee door willen gaan of niet, ben benieuwd!

De wandeling na de koffie door het prachtige IJssellandschap, voerde ons ook nog langs de volkstuin waar A en M volgens eigen zeggen al jaren met plezier hun onbespoten waar verbouwen. Op de dijk zagen we aan de overkant van de IJssel in de verte het historische stadje Hattem liggen. Een panorama dat volgens mij van hieruit gezien al eeuwen onveranderd is gebleven. Toch lazen we op een groot billboard dat de rivier meer ruimte moet krijgen. Een aantal eeuwenoude boerderijen in de uiterwaarden moet verdwijnen, enkele zullen blijven staan en zullen in geruïneerde staat aan flora en fauna worden overgeleverd. Of deze gang van zaken extra ruimte voor de rivier oplevert waag ik te betwijfelen. De boeren in de uiterwaarden leven en werken daar al eeuwen in harmonie met de natuur, en accepteren al die jaren al dat de wassende rivier bij tijd en wijle hun land aan het oog onttrekt!

De huidige staatssecretaris Sharon Dijksma van Economische Zaken zei in de onlangs gehouden z.g. Natuurtop het volgende:
''Ik denk dat er nog veel winst is te halen uit de slimme combinatie van natuur en andere economische belangen''
Het lijkt me niet bepaald een nieuwe visie, zeker niet m.b.t. bovengenoemd onderwerp.



De nieuwe spoorbrug, onderdeel van de lijn Amersfoort-Zwolle en de Hanzelijn, vind ik een plaatje. Aanvankelijk moest ik wel wennen aan de rode kleur, te prominent dacht ik eerst. Maar nu vind ik die juist prachtig, het accentueert de slanke lijn van de brug in het landschap. Eenmaal weer thuis bij A en M was er uiteraard een drankje en een hapje, een niet te versmaden bezigheid in ons clubje, waar we ons zeker na zo'n wandeling altijd met plezier aan overgeven.

Goed sfeertje dus, en toen tijdens het diner de driemaandelijkse bijeenkomsten ter sprake werden gebracht, was iedereen het er over eens dat we daar beslist mee door moeten gaan. Derhalve, op 25 augustus a.s. is nummer één weer aan de beurt!