Zuiderzeemuseum

Zaterdag 17 februari 2007 "De Dijk" in Zuiderzeemuseum Enkhuizen.
Een tentoonstelling over de Afsluitdijk die dit jaar 75 jaar bestaat. Het laatste gat werd op 28 mei 1932 even na één uur 's middags gedicht. Centraal staan de prachtige schilderijen en tekeningen die Johan Hendrik van Mastenbroek (1875-1945) destijds van de werken in uitvoering heeft gemaakt.

De werkzaamheden zijn op de tekeningen en schilderijen van Van Mastenbroek perfect weergegeven. De draaiende kranen, het nachtwerk met verlichting, het storten van de keileem, het banjeren van de arbeiders in de modder en het maken van zinkstukken, geen enkel detail verloor hij kennelijk uit het oog.
Ter completering van de tentoonstelling zijn er ook foto's van de werkzaamheden te zien, en hebben ze op de binnenplaats van het museum zelfs een echt werkterrein in een grote bak met water en zand gecrëeerd, dat een echte dijk in wording moet verbeelden. Het geheel geeft een boeiend sfeerbeeld van de strijd tegen het water, die uiteindelijk leidde tot een prestatie van formaat: de Afsluitdijk.

La Bohème

Maandagavond j.l. theater "Aan de Parade" in 's-Hertogenbosch, de opera "La Bohème" van Puccini uitgevoerd door de Poolse Staatsopera van Wroclaw. De aanvang was om acht uur, en als je wilde deelnemen aan de inleiding, moest je kwart over zeven al paraat staan. De route Harderwijk-'s-Hertogenbosch is tegen het einde van een normale werkdag natuurlijk bijzonder file gevoelig, dus zijn we maar een beetje op tijd van huis vertrokken. We kwamen inderdaad in de file terecht, maar ondanks dat stonden we rond half zes op de Parade, het plein aan de voet van de prachtige, maar vanwege restauratiewerkzaamheden volop in de steigers staande Sint-Janskathedraal. Ruimschoots op tijd, dus zaten we even later in cafe "Cinq" aan de Parade achter een glas wijn en een portie bitterballen. Vervolgens hebben we in eetcafé "De Dirigent" aan de Kerkstraat nog wat gegeten, en toen moesten we ons natuurlijk nog weer haasten om op tijd in het theater te zijn voor de z.g. inleiding.

Door de verhaal ontwikkeling en de meeslepende melodieën schijnt Puccini's romantische opera "La Bohème" één van de meest gespeelde ter wereld te zijn. Centraal in het verhaal staan vier kunstenaarsvrienden t.w. Rodolfo de dichter, Marcello de schilder, Colline de filosoof en Schaunard de musicus. Ze proberen rond het jaar 1850 in Parijs de eindjes aan elkaar te knopen. Op kerstavond improviseren ze een feestmaaltijd in de nogal koude kamer van Rodolfo, waarna ze besluiten het kerstfeest verder te gaan vieren in café Momus in Quartier Latin. Als de vrienden van Rodolfo alvast vertrokken zijn naar het café, en Rodolfo op het punt staat hen te volgen, staat plotseling zijn (zieke) buurvrouw Mimi voor de deur, ze wil graag een vuurtje omdat bij haar de kaars is uitgegaan. Er ontstaat natuurlijk al snel een prille liefde, en tezamen gaan ze dan naar café Momus om zich bij de vrienden te voegen. In het café worden ook andere vrienden en vriendinnen ontmoet, waaronder Musetta de vroegere vriendin van Marcello. Er zijn allerlei verwikkelingen binnen de vriendenclub, verwikkelingen die zich rond het thema liefde ook in deze tijd nog maar al te vaak voordoen zoals jaloezie en wanhoop. Het einde is natuurlijk ook dramatisch, want ondanks dat alle vrienden al hun bezittingen bij elkaar leggen om zo een dokter te kunnen laten komen, sterft de doodzieke Mimi in de armen van Rodolfo.

La Bohème is een opera waarin met enorm gevoel voor drama de liefde tussen twee mensen wordt bezongen, die elkaar vinden maar uiteindelijk ook weer verliezen. La Bohème is voor niet opera kenners een tamelijk gemakkelijk te volgen opera, die dicht tegen de hedendaagse musical stijl aan ligt.

Dat ik opera als de meest ultieme muziekvorm ervaar, kan ik ook na het zien en horen van deze opera niet zeggen. Opera's die ik eerder gezien heb in o.a. de Stopera schieten mij weer te binnen "La Traviata" van Verdi, "Don Giovanni" en "Cosi fan tutte" van Mozart maar ook "Carmen" van Bizet.
Steeds weer hetzelfde gevoel na afloop, ik beleef muziek en toneel liever separaat! De combinatie van de twee kunstvormen die opera heet, doet mij vaak te gekunsteld aan, het is een te krampachtig gebeuren allemaal.
Desalniettemin hebben we toch een mooie avond gehad, samen met Ad en Will hebben we na afloop in de stadsherberg 't Pumpke aan de Parade nog een lekker biertje gedronken.

etentje

Zaterdagavond hebben we met een stel vrienden bij vrienden thuis in A'dam gegeten. Dat doen we al heel lang, iemand zei dat dit de 26e keer was. Aanvankelijk met z.n veertienen, maar na het overlijden van één van ons, zitten we er de laatste drie jaar met eentje minder aan tafel. Zo rond zeven uur worden we verwacht voor de borrel, en een uurtje of anderhalf later gaan we dan doorgaans voor de rest van de avond aan tafel. Vroeger werd er na het eten nog wel eens even gedanst door die of gene, maar om de één of andere reden komt het daar de laatste tijd niet meer zo van. We blijven nou liever een beetje zitten kletsen.

We vinden het allemaal geweldig wat H en M nu al zeker 26 jaar lang doen. Iedere keer weer spreken we onze bewondering hierover uit, dat ze het toch maar weer hebben gepresteerd om voor zo'n club smulpapen zo waanzinnig lekker te koken. En dan nota bene ook nog eens vier gangen. We ontmoeten elkaar in de loop van het jaar natuurlijk wel vaker, doorgaans in kleiner verband, en iedereen wil dan op zijn of haar manier nog wel eens wat terug doen heb ik begrepen. Maar zelf koken op een schaal zo als zij dat doen is van een heel bijzondere orde. Ik vind het heel uniek, wat zij doen is meer dan een beetje eten op tafel zetten. Ze hebben het koken en serveren in mijn ogen in vele opzichten tot een vorm van kunst verheven!

Het was weer een bijzonder genoeglijk avondje daar in Amsterdam.

natuurpark

Een wandeling door Natuurpark Lelystad op zaterdag 3 februari j.l. Het is het mooiste weer van de wereld, het voorjaar is begonnen voor mijn gevoel. Er is veel te zien in het park, behalve een prachtige natuur met veel waterpartijen en bosschages zijn er veel dieren, Herten, Przewalskipaarden, Wisenten, Otters enz. er broeden Ooievaars in het seisoen, maar ook verschillende roofvogels. De natuur krijgt hier volop de ruimte, en toch is er een uitgebreid wandelpadenstelsel. Het omheinde park is ca. 400 hectare groot, maar ook buiten de omheining sluit het voor een groot deel goed aan op een natuurlijke habitat.

Er is een bezoekerscentrum met een restaurant, een winkel en een filmzaal, en er zijn doorgaans diverse exposities te zien. Elders in het park staat een door mijn schoonzoon ontworpen gebouwtje "De Waterlely" genaamd. Het is een mooi transparant gebouw aan het water met een terras en een kapconstructie als een prachtige, flamboyante hoed die, zo lijkt het, met zwier is opgezet. Door dit element, de transparantie, de schaal en de materiaalkeuze is het gebouw in harmonie met de omgeving. Dat manifesteerd zich met name als enige afstand in acht wordt genomen, vanaf de overkant van het water gezien vormd het gebouw een evenwichtig, haast organisch geheel met het landschap. Het is een gebouw voor samenkomsten, er wordt getrouwd, vergaderd en gepreekt, maar er kan natuurlijk ook worden gefeest.

Behalve architectuur voorziet het park ook in andere vormen van beeldende kunst, bijvoorbeeld bomen waarvan de stammen als totumpalen zijn bewerkt, of waarop kleurrijke vogels van kunststof zijn bevestigd. De makers van dit fraais hebben dit project Stam + T genoemd, het is door verschillende bij de kunstenaarsvereniging Flevoland aangesloten kunstenaars uitgevoerd.

Het is een prachtig park waar we regelmatig komen en blijven komen.